Ocena internautów miejscowości Zawichost
Średnia ocena: 3.2
liczba ocen: 15
Ilość ulic: 43
Ilość kodów pocztowych: 1
Współrzedne geograficzne N: 50.806671
Współrzedne geograficzne E: 21.856390
Strefa numeracyjna: Kierunkowy 15
Liczba ludności: 1821
Gęstość ludności: 93,7 os./km²
Powierzchnia: 20,15 km²
Rodzaj gminy: miejsko-wiejska
TERC: 3263409094
Tablice rejestracyjne: TSA
Dzielnica: Górki Dolne
Dzielnica: Górki Górne
Dzielnica: Krzemieniec
Dzielnica: Ludmierz
Dzielnica: Na Folwarku
Dzielnica: Na Wałach
Dzielnica: Piaski
Dzielnica: Piotrowice-Kolonia
Dzielnica: Podgórze
Dzielnica: Prosperów
Dzielnica: Rybitwy
Dzielnica: Sokolnica
Dzielnica: Stare Miasto
Dzielnica: Starostwo
Dzielnica: Trójca
Zawichost – miasto w województwie świętokrzyskim, w powiecie sandomierskim, znane dziś głównie z podawanych przed godziną 12:00 w I Programie Polskiego Radia komunikatów o stanie wód na największych rzekach w kraju. Siedziba miejsko-wiejskiej gminy Zawichost. Prawa miejskie od co najmniej 1255.
Miasto położone jest w Małopolsce, w ziemi sandomierskiej, na skraju Małopolskiego Przełomu Wisły.
Według danych z 31 grudnia 2007 Zawichost miał 1821 mieszkańców.
Miasto położone jest nad Wisłą, na wysokim wapiennym tarasie jej lewego brzegu. W okolicy miasta znajdują się złoża kamienia wapiennego oraz glinki krzemionkowej. Zawichost położony jest ok. 17 km na północny zachód od Sandomierza. Przez miasto przebiega droga wojewódzka nr 777 z Sandomierza do Maruszowa oraz droga nr 755 z Kosina do Ostrowca Świętokrzyskiego. W Zawichoście znajduje się przeprawa promowa przez Wisłę, powstała za pozwoleniem króla Zygmunta Augusta.
Przez miasto przechodzi czerwony szlak turystyczny z Gołoszyc do Piotrowic.
Pierwsze wzmianki o mieście pochodzą z ok. 1148 Zawichost był grodem kasztelańskim i osadą targową położoną w pobliżu przeprawy przez Wisłę. Od końca XII w. był siedzibą archidiakonatu. W 1205 w bitwie pod Zawichostem, książęta Leszek Biały i Konrad mazowiecki pokonali wojska księcia halickiego Romana, który w czasie tej bitwy poległ.
Dokładna data nadania Zawichostowi praw miejskich nie jest znana, ale przyjmuje się, że nastąpiło to przed rokiem 1255. Zawichost był niszczony podczas kolejnych najazdów tatarskich w 1241, 1259 i 1500 Miasto jednak szybko odbudowywało się po klęskach.
W 1257 książę Bolesław Wstydliwy nadał miasto oraz 25 okolicznych miejscowości założonemu w Zawichoście klasztorowi klarysek. Przywilej lokacyjny nadawał Zawichostowi 44 łany jako uposażenie, a także prawo do odbywania targów, warzenia piwa i pobierania cła od miedzi i ołowiu spławianych Wisłą. Od XIV w. Zawichost był miastem królewskim i siedzibą starostwa niegrodowego. Za panowania Kazimierza Wielkiego klasztor został umocniony. Król wybudował tu także obronny zamek, który miał strzec przeprawy przez Wisłę. Zawichost miał w tym czasie 540 mieszkańców.
Największy rozkwit miasta przypadł w wieki XV i XVI. Zawichost położony był w tym czasie na szlaku handlowym prowadzącym z Krakowa na Litwę i Ruś. Miasto korzystało z ceł pobieranych od towarów spławianych na Wiśle. Rozwijało się rzemiosło (m.in. piwowarstwo). W 1564 w mieście znajdował się ratusz, łaźnia, słodownia, 4 jatki rzeźnicze oraz 126 domów.
Zawichost został zniszczony podczas potopu szwedzkiego w 1655 i najazdu Rakoczego w 1657 Najeźdźcy spalili wówczas zamek, którego nieodbudowane mury runęły do Wisły w 1813, podczas wielkiej powodzi. W 1666 miasto nawiedził ogromny pożar i zaraza – nieszczęścia, które uśmierciły większość mieszkańców. Ich ciała pochowano prawdopodobnie na niewielkim wzgórzu w południowej części miasta, na którym stoi dziś żelazny krzyż, a obok betonowy austriacki bunkier z I wojny światowej. Po tych wydarzeniach miasto podupadło. Jego problemy pogłębiły się po rozbiorach Polski, po których Zawichost stał się miastem pogranicznym.
Na początku XVIII w. w pobliżu Zawichostu powstało miasto Starostów (przemianowane później na Prosperów), zamieszkane głównie przez Żydów. W 1820 zostało przyłączone do Zawichostu. Ustalił się wówczas podział na położone przy Wiśle "polskie miasto" i oddalone nieco od rzeki "żydowskie miasto". Granicę wyznaczał murowany krzyż stojący przy dzisiejszej ul. Żeromskiego.
W 1827 połączone miasto miało 281 domów (jednak tylko 5 murowanych) i 2320 mieszkańców. W Zawichoście każdego tygodnia odbywały się dwa targi. W ciągu roku w mieście było 12 jarmarków. W 1888 Zawichost utracił prawa miejskie. W XIX w. w mieście funkcjonowały: cegielnia, garncarnia, 2 wapienniki oraz zakłady rzemieślnicze. W 1926 Zawichost odzyskał prawa miejskie.
W czasie okupacji niemieckiej Niemcy utworzyli tutaj getto, w którym przetrzymywanych było ok. 5 tysięcy Żydów. Funkcjonowało ono do 22 października 1942, dnia w którym Niemcy wywieźli jego mieszkańców do obozu zagłady w Bełżcu.
W 1944 w Zawichoście toczyły się zacięte walki o przyczółek na Wiśle. Podczas walk miasto zostało niemal doszczętnie zniszczone. W latach powojennych Zawichost odbudowano.
W latach 1975-1998 Zawichost administracyjnie należał do woj. tarnobrzeskiego.
Ostatnia data aktualizacji: 2012-03-16 23:57:45