Średnia ocena: 4.1
liczba ocen: 28
Ilość kodów pocztowych: 1
Współrzedne geograficzne N: 50.943062
Współrzedne geograficzne E: 21.003330
Strefa numeracyjna: Kierunkowy 41
Liczba ludności: 590
Tablice rejestracyjne: TST
Dzielnica: Na Dworskiem
Dzielnica: Parcele
Dzielnica: Stara Wieś
Dzielnica: Tarczek Dolny
Dzielnica: Tarczek Poduchowny
Dzielnica: Zagórze
Tarczek – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie starachowickim, w gminie Pawłów. Jest podzielona na dwa sołectwa: Tarczek Górny i Tarczek Dolny.
Do 1954 roku istniała gmina Tarczek. W latach 1975-1998 miejscowość położona była w województwie kieleckim.
Miejscowość jest siedzibą parafii św. Idziego Opata. W strukturze kościoła rzymskokatolickiego parafia należy do metropolii krakowskiej, diecezji kieleckiej, dekanatu bodzentyńskiego.
Tarczek położony jest w Górach Świętokrzyskich na północ od pasma Łysogór. Znajduje się w Dolinie Bodzentyńskiej, u stóp Pasma Bostowskiego, które jest wschodnim przedłużeniem Pasma Klonowskiego. Przez wieś przepływa rzeka Psarka.
Miejscowość znajduje się ok. 5 km na wschód od Bodzentyna. Przez wieś przebiega droga wojewódzka nr 752 z Górna do Rzepina, łącząca Starachowice z Kielcami.
Przez wieś przechodzi zielony szlak turystyczny ze Starachowic do Łącznej oraz czerwony szlak rowerowy z Cedzyny do Nowej Słupi.
W średniowieczu Tarczek był osadą targową, własnością biskupów krakowskich i ośrodkiem administracyjnym ich dóbr. Znajdował się tu dwór biskupi i niewielki kościółek wzniesiony podobno już w 1067 r. W 1227 r. biskup Iwo Odrowąż, na mocy przywileju Leszka Białego, osadził w okolicach Tarczka osadników niemieckich. Od 1259 r. Tarczek posiadał prawa miejskie. Był siedzibą kasztelanii. W 1275 r. przywileje dla targowisk w Tarczku i Iłży posłużyły jako wzór swobód dla targowiska w należącej do wąchockich cystersów Wierzbicy. W 1244 r. osada została spalona i złupiona przez Konrada mazowieckiego. W 1268 r. przechodzili tędy Litwini.
Tarczek stracił swoje znaczenie gdy biskup Bodzanta założył w pobliżu nowe miasto Bodzentyn, do którego przeniósł targowisko oraz ośrodek administracyjny. W 1412 r. Tarczek utracił prawa miejskie.
W XV w. Jan Długosz o Tarczku pisał, że było tu niegdyś znaczne miasto biskupie (oppidum notabile). W połowie XV w. Tarczek był wsią biskupią posiadającą 12 łanów ziemi, z których dziesięcinę o wartości 12 grzywien oddawano biskupom krakowskim. W 1581 r. było tu 21 osadników, 11 łanów, 1 ogrodnik i 3 komorników.
W 1827 r. wieś miała 31 domów i 229 mieszkańców. Pod koniec XIX w. Tarczek był siedzibą gminy. Były tu 52 domy i młyn wodny, na rzece Psarce. Wieś zamieszkiwało 378 osób. W Tarczku było 520 morgów ziemi włościańskiej i 520 morgów ziemi folwarcznej.
Dzwonnica przy kościele w Tarczku
Ostatnia data aktualizacji: 2012-03-17 03:10:11