Ocena internautów miejscowości Lidzbark
Średnia ocena: 4.2
liczba ocen: 8
Ilość ulic: 76
Ilość kodów pocztowych: 1
Współrzedne geograficzne N: 53.260281
Współrzedne geograficzne E: 19.821110
Strefa numeracyjna: Kierunkowy 23
Liczba ludności: 8177
Gęstość ludności: 1440 os./km²
Powierzchnia: 5,68 km²
Rodzaj gminy: miejsko-wiejska
TERC: 6283503044
Tablice rejestracyjne: NDZ
Dzielnica: Cegielnia
Dzielnica: Działki
Dzielnica: Pólko
Dzielnica: Wybowo
Lidzbark (pot. Lidzbark Welski, niem. Lautenburg, prus. Welliskas Lēcbargs) – miasto położone w województwie warmińsko-mazurskim, powiecie działdowskim nad rzeką Wel i Jeziorem Lidzbarskim, na pograniczu Garbu Lubawskiego i Równiny Urszulewskiej. Siedziba gminy graniczącej z dwoma innymi województwami: kujawsko-pomorskim i mazowieckim. Zamieszkane przez 9351 osób (dane z 2004 r.). W pobliżu znajdują się dwa parki krajobrazowe: Górznieńsko-Lidzbarski i Welski. Od 1997 r. patronem miasta jest św. Wojciech. Mieszkańcy miasta to lidzbarzacy lub lidzbarczanie (obie formy są poprawne).
Miasto posiada status miasta turystycznego, ma rozwiniętą bazę noclegową i gastronomiczną.
Lidzbark założono na prawie niemieckim już w 1301 roku. Po nadaniu ziemi chełmińsko-michałowskiej Krzyżakom w 1303 roku zbudowano zamek i ufortyfikowane miasto. Krzyżacy po zajęciu Lidzbarka rozpoczęli na nowo i po swojemu budować miasto. Zakonowi zależało na szybkiej jego budowie, ze względu na sąsiedztwo z Mazowszem. Budując go nadano mu charakter obronny. W tym okresie wybudowano m.in. kościół św. Wojciecha, zamek, młyn i ratusz. Prawa miejskie Lidzbark uzyskał na początku XIV wieku (ok. 1325). Mieszkańcy przystąpili do Związku Pruskiego w 1454 r. Po zawarciu II pokoju toruńskiego z Zakonem w 1466 roku miasto znalazło się w granicach Polski. Rozpoczął się wtedy szybki rozwój "grodu nad Welem", który uzyskał liczne przywileje królewskie. W wyniku pierwszego rozbioru Polski w 1772 miasto znajdowało się w granicach Prus, z wyjątkiem lat 1807-1815, kiedy to stanowiło część Księstwa Warszawskiego. W 1887 przez miasto przeprowadzono trasę kolejową z Działdowa do Brodnicy. Do Polski miasto powróciło dopiero 18 stycznia 1920 roku. W 1932 roku miasto wyłączono z powiatu brodnickiego do działdowskiego, a w 1939 wraz z tym drugim przeniesiono z województwa pomorskiego do województwa warszawskiego. W czasie II wojny światowej wielu mieszkańców poniosło śmierć, a miasto zostało zniszczone w trzech czwartych. Po wojnie Lidzbark budowano praktycznie od podstaw.
Jeśli chodzi o prawa miejskie, to Lidzbark mógł je otrzymać nie wcześniej niż w XIV wieku. Świadczyć mogłyby o tym pierwsze przywileje miejskie pochodzące z 1410 i 1414 roku. Wiele współczesnych nazw ulic wskazuje na to, że pochodzą one z dość odległych czasów. Takie ulice jak: Zamkowa, Podzamcze, Kościelna, Piaski, Stare Miasto, Sądowa czy też Słomiany Rynek mają pochodzenie historyczne.
Charakterystyczna dla średniowiecznych źródeł jest zmienność nazw w poszczególnych dokumentach. Formy zapisu nazwy dzisiejszego Lidzbarka ewoluowały w następujący sposób: Liczburg, Ludbarc, Luterber, Ludbarz, Liantenberg, Lutterberg, Lutembergk, Luterburg, Litteberg, Lutinberg, Luthbork, Lautenberg, Lautemberg, Lautemburg, Ludberg i Lautenburg.
Językoznawcy przyjmują, że nazwa miasta pochodzi od XIV-wiecznego komtura chełmskiego Otto von Lutterberga, któremu Lidzbark zawdzięczać miał otrzymanie praw miejskich. Wyewoluowała z niej ostateczna forma niemiecka Lautenburg, zaś już w XVII w. notowane jest równolegle spolszczenie fonetyczne do postaci Lidzbark.
Z założeniem Lidzbarka wiążą się sprawy związane z jego herbem. Z braku wiarygodnych dokumentów trudno jest ustalić, czy herb miasta pochodzi z okresu rządów krzyżackich, czy też został ustanowiony dopiero po pokoju toruńskim, czyli po 1466 roku. Najstarszy dokument, który przetrwał z herbem Lidzbarka pochodzi dopiero z 1571 roku. Była nim wtedy głowa jednorożca, czyli głowa konia z rogiem na czole. Taki herb znajduje się na pieczęci miejskiej. Należy podkreślić, że pierwszym historykiem niemieckim, który stwierdzał, że herbem miasta Lidzbark jest głowa jednorożca, był F.A. Wossberg. W XVII wieku sporządzono nową pieczęć miasta również z głową jednorożca w tarczy z napisem "Sigillum Civitatis Lautenburgensis". Pieczęć ta przetrwała blisko 200 lat, aż do czasów rozbiorowych.
W okresie rządów pruskich miasto miało herb przedstawiający orła pruskiego. W 1886 roku mieszkańcy postanowili przywrócić miastu dawny herb i zwrócili się w tej sprawie do Archiwum w Berlinie, z prośbą o potwierdzenie jego autentyczności. Na podstawie orzeczenia archiwum wydało orzeczenie, że herbem Lidzbarka jest głowa jednorożca z rogiem na czole. Władze Lidzbarka kazały jednak sprawić miastu pieczęć z całą figurą jednorożca. Stało się to dlatego, że Beckherrn w swojej monografii o herbach miast pruskich mylnie twierdził, że Lidzbark ma herb przedstawiający całego jednorożca. Wykorzystując opinie Beckherrna władze miasta, nie zezwoliły na używanie dawnego herbu.
W okresie międzywojennym, jak również zaraz po II wojnie światowej, używano herbu przedstawiającego całą figurę jednorożca. Mieszkańcy po powrocie do macierzy w 1920 roku, na skutek dawnej propagandy pruskiej, byli skłonni wierzyć w słuszność takiego herbu. Szkoda, że nikt nie podjął się wtedy ustalenia prawdziwości herbu.
Od czego natomiast pochodzi herb miasta nie daje się w ogóle ustalić, po prostu z braku jakichkolwiek przesłanek. Jeśli chodzi o pierwotny kolor tarczy i głowy jednorożca to przypuszcza się, że tarcza była błękitnego, zaś głowa żółtego. Taki właśnie herb dla Lidzbarka zatwierdziło Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji Rzeczypospolitej Polskiej.
Główne zakłady przemysłowe: fabryka mebli "Wolność" , fabryka betonu komórkowego "H+H Polska", fabryka tkanin "SE-DA". Ponadto przetwórstwo skór "Skórpol" i drewna.
Przez Lidzbark przebiega linia kolejowa nr 208 Działdowo-Chojnice, obsługująca zarówno transport pasażerski jak i towarowy. Należy ona do linii o państwowym znaczeniu (jednotorowa). Na terenie miasta przy linii kolejowej usytuowane są dwie stacje kolejowe. 1 lutego 2007 roku kolejowy ruch pasażerski został wstrzymany z powodu braku dofinansowania ze strony Urzędu Marszałkowskiego w Olsztynie. Obecnie przez Lidzbark jeżdżą tylko pociągi towarowe.
Lidzbark położony jest przy drogach:
Drogi wojewódzkie na terenie miasta:
Położenie miasta, bliskość jezior i dużego kompleksu leśnego oraz zabytkowy układ urbanistyczny, estetyka i kameralność, stwarzają dobre warunki do rekreacji i wypoczynku. Okolice miasta, jak i Gmina Lidzbark charakteryzują się wysokimi walorami przyrodniczymi. Stanowią wymarzone miejsce wypoczynku i rekreacji dla miłośników wędkarstwa, kajakarstwa, grzybobrania, wycieczek pieszych , rowerowych, a także konnych.
Gmina spełnia warunki dla rozwoju turystyki i agroturystyki. Posiada ciekawe tereny, które przyciągają widokami, bazę noclegową i gastronomiczną, a także bazę agroturystyczną. Na terenie gminy zlokalizowane są ośrodki wczasowe na około 850 miejsc. Charakterystyczną cechą regionu jest różnorodność cech środowiska przyrodniczego, co uwidacznia się w bogactwie flory i fauny oraz w zróżnicowaniu krajobrazu. Ważnym elementem przyrodniczym regionu są jeziora. Są to jeziora polodowcowe, głównie typu rynnowego. Najczęściej są one długie, wąskie o stromych brzegach, znacznych głębokościach i nie wyrównanym dnie. Układają się one w ciągi połączone ciekami. Większość jezior leży w ciągu rzeki Wel. Jeziora w zdecydowanej większości należą do zbiorników eutroficznych, czyli bogatych w substancje odżywcze. Największy ruch turystyczny obserwuje się nad jeziorami: Lidzbarskim, Rumian i Kiełpińskim, wokół których zlokalizowano ośrodki wczasowe.
Na obszarze parków krajobrazowych, w poszczególnych Nadleśnictwach wyznaczone zostały również dydaktyczne ścieżki przyrodnicze.
Uzupełnieniem bazy noclegowej na terenie gminy są istniejące campingi oraz gospodarstwa agroturystyczne, między innymi:
W Lidzbarku funkcjonują dwie parafie Kościoła Rzymskokatolickiego parafia św. Wojciecha i parafia Wniebowzięcia NMP, a także dwa zbory protestanckie. Jeden z nich należy do Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego, drugi jest częścią Kościoła Chrystusowego.
W mieście działa klub sportowy Wel Lidzbark prowadzący sekcje piłkarską i piłki siatkowej. Funkcjonuje także klub sportowy Wel-Bis, który prowadzi sekcję kajakarską.
Ostatnia data aktualizacji: 2012-03-16 22:01:48