Średnia ocena: 4.6
liczba ocen: 2
Ilość kodów pocztowych: 1
Współrzedne geograficzne N: 54.233002
Współrzedne geograficzne E: 21.100000
Strefa numeracyjna: Kierunkowy 89
Liczba ludności: 67
Tablice rejestracyjne: NKE
Sątoczno (do 1945 niem. Leunenburg) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie kętrzyńskim, w gminie Korsze.
Do 1954 siedziba gminy Sątoczno. W latach 1975-1998 miejscowość położona była w województwie olsztyńskim.
Wieś położona jest przy ujściu rzeki Sajny do rzeki Guber. Sątoczno należy do najstarszych miejscowości w powiecie kętrzyńskim. W 1326 na terenie opuszczonej osady pruskiej na polu Lunen (pruskie "moczar") komtur z Bałgi, Dietrich von Altenburg, kazał pobudować strażnicę krzyżacką, a przy niej kościół. Przy zamku powstała osada targowa o ponadlokalnym zasięgu, która otrzymała prawa miejskie. W 1344 w Sątocznie podjęto próbę zorganizowania komturii. Pierwszym i jedynym komturem Sątoczna został Johann Wurkini. W 1347 Sątoczno zostało spalone przez Litwinów. Później podlegało nowej komturii w Rynie, lub prokuratorom kętrzyńskim. W czasie wojny trzynastoletniej Sątoczno przystąpiło do Związku Pruskiego i przez kilka lat czynnie występowało przeciw Krzyżakom. W tym czasie opisywane jeszcze było jako miasto.
Po II pokoju toruńskim Sątoczno znalazło się na terenie Prus Zakonnych. W 1468 w zamian za zaległy żołd Krzyżacy przekazali Sątoczno rycerzowi ze Szwabii Albrechtowi Vogt von Ammerthal. Jego córka Anna wyszła później za Botha zu Eulenburga ze Skandawy. (Eulenburowie do XVI w. pisali się jako Ilenburg.) Sątoczno było główną siedzibą rodu zu Eulenburg w latach 1520–1610. Po 1610 siedziba rodu przeniesiona został do pobliskiej Prosny.
Zamek w Sątocznie został rozebrany w 1628. Zamek znajdował się na północ od kościoła. Sątoczno w 1657 zniszczone zostało przez Tatarów. W 1709 epidemia dżumy dziesięciokrotnie zmniejszyła liczbę ludności w Sątocznie i okolicy. Sątoczno też znacznie ucierpiało w czasie wojen napoleońskich oraz I i II wojny światowej. W 1924 Sątoczno odwiedził Paul von Hindenburg.
Wieś znajdowała się w posiadaniu hrabiów Eulenburg do 1945. Po II wojnie światowej miejscowość włączono do Polski, a jej dotychczasowi mieszkańcy zostali wysiedleni do Niemiec. Większość gruntów należących do wsi użytkowały PGR.
W 2000 roku, na swoim polu, Stefan Lelonek znalazł ozdobny relikwiarz w formie krzyża (enkolpion) wykonany ze złota i mosiądzu, w którym rycerze nosili na szyi relikwie, lub wersety z Pisma Świętego. Enkolpion z Sątoczna datowany jest na XII–XIII wiek.
Kościół Chrystysa Króla w Sątocznie swoją wielkością dominuje nad niewielką osadą. Od strony zewnętrznej ma długość 45 m. Wymiary wewnętrzne to: nawa 21,6x9,2 m, chór (dwuprzęsłowy) 14,4x7,2 m. przykryty sklepieniem gwiaździstym. Na kościelnej wieży (wysokość 32 m) znajdują się dzwony – najstarszy z 1597. Mury kościoła są znacznie starsze: nawy i przyziemia wieży XIV w., z początków XV wieku jest chór i położona od północy zakrystia oraz od południa kruchta i z XVIII wieku kaplica grobowa Eulenburgów. Kościół przed reformacją należał do archiprezbiteratu w Sępopolu. Organy wykonane zostały przez Adama Caspari w 1745 z Królewca. Wyposażenie wnętrza kościoła pochodzi z pierwszej połowy XIX wieku z warsztatu Biereichla w Reszelu. Pierwszym proboszczem ewangelickim w Sątocznie był Valentin Buge (lata 1525–1537), a ostatnim Karol Dettmar (lata 1932–1945). Polscy diakoni w Sątocznie występowali do 1697.
Ostatnia data aktualizacji: 2012-03-17 11:42:10