Bieniewo

Bieniewo (niem. Benern) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie lidzbarskim, w gminie Lubomino.

W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego.

Historia

Wieś lokowana była w 1316 roku przez biskupa warmińskiego Eberharda na powierzchni 50 włók. Pierwszy proboszcz Wacław wymieniany był tu w dokumencie z 1346 roku.

Bieniewo w znacznym stopniu zostało zniszczone w czasie wojny polsko-krzyżackiej 1519-1521. Kolejny kościół konsekrowany był przez biskupa Marcina Kromera w roku 1580 spłonął w roku 1697. Trzecia świątynia poświęcona była przez biskupa Załuskiego w roku 1702. W roku 1784 kościół ten częściowo rozebrano i wybudowano obecny w roku 1798.

Po II wojnie światowej w Bieniewie funkcjonowała szkoła podstawowa.

Kościół

Przed reformacją parafia Bieniewo należała do archiprezbiteratu orneckiego. Należały do niej wówczas dwa kościoły filialne w Piotraszewie i Wolnicy.

Kościół w Bieniewie położony jest na wzgórzu. Jest to budowla orientowana, salowa, nakryta stropem o zaokrąglonych bocznych odcinkach. Kościół ma kruchtę od południa, zakrystię od północy i wieżę od zachodu. Wieża w przyziemiu wzniesiona zkamieni polonych, wyżej nadbudowana w 1850 roku z cegły. Na wschodnim szczycie kościoła znajduje się sygnaturka zwieńczona kogutkiem z blachy.

Ołtarz główny z końca XVIII wieku wykonany został przez Chrystiana Beniamina Schultza. Po bokach ołtarza znajdują się rzeźby św. Piotra i św. Paweła. Obrazy ołtarzowe św. Marii Magdaleny i św. Rocha są najprawdopodobniej pędzla Jana Strunge z około 1840 roku.

Ambona jest także z warsztatu Schultza. Chrzcielnica powstała w początkach XIX w. w pracowni Biereichela Młodszego, a jej styl nawiązuje do rokoko. W tym samym stylu są wykonane pod koniec XIX w. chór muzyczny i prospekt organowy.

Z innego wyposażenia kościoła należy zwrócić uwagę na barokowy krucyfiks z połowy XVIIIw. wiszący na ścianie południowej oraz z tego samego okresu cykl obrazów 12 Apostołów.

Demografia

W roku 1783 w Bieniewie było 60 domów.

Liczba mieszkańców: w roku 1818 - 284 osoby, w 1939 - 539, w 1998 - 256.

Bibliografia

• Tadeusz Chrzanowski, Przewodnik po zabytkowych kościołach północnej Warmii, Warmińskie Wydawnictwo Diecezjalne, Olsztyn, 1978. (str. 12 opis kościoła)
• Jan Chłosta, Słownik Warmii, Wydawnictwo LITTERA, Olsztyn, 2002, ISBN 83-914158-5-6 (str. 36 - opis wsi)

Zobacz też: Bieniewo-Parcela, Bieniewo-Wieś