Średnia ocena: 4.9
liczba ocen: 15
Ilość kodów pocztowych: 1
Współrzedne geograficzne N: 53.932999
Współrzedne geograficzne E: 21.299999
Strefa numeracyjna: Kierunkowy 89
Liczba ludności: 830
Tablice rejestracyjne: NMR
Dzielnica: Czerniak
Dzielnica: Wymysły
Szestno (niem. Seehesten) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie mrągowskim, w gminie Mrągowo. Miejscowość położona między jeziorami Juno i Salęt.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego.
Przez wieś przebiega droga wojewódzka nr 591.
We wsi późnogotycki kościół, ruiny gotyckiego zamku krzyżackiego oraz XIX-wieczny budynek (dziś zajazd) na fundamentach największego w państwie krzyżackim młyna wodnego.
W pierwszej połowie XIV wieku Krzyżacy wznieśli tu najprawdopodobniej drewniany zamek, który został spalony przez Litwinów w roku 1371. Przy pierwszym zamku istniała już osada handlowa i folwark krzyżacki. Na miejscu spalonego pod koniec XIV w. wybudowany został zamek murowany. W latach 1401–1525 rezydowali w nim prokuratorzy krzyżaccy, podlegający komturom bałgijskim, a także okresowo ryńskim. Przy odbudowanym zamku funkcjonował folwark zakonny, a w roku 1401 komtur Ulrich von Jungingen lokował tu wieś czynszową na 40 włókach. Z powierzchni tej wydzielono cztery włóki dla sołtysa i cztery na uposażenie parafii oraz osiem włók na karczmy (1 włóka na 1 karczmę). W roku 1451 w Szestnie były cztery karczmy.
Po sekularyzacji Zakonu Szestno w latach 1525–1752 było siedzibą starostwa, a dawny folwark krzyżacki został majątkiem książęcym. W roku 1612 majątek w Szestnie otrzymał w lenno Otto von der Groeben.
Majątek ziemski w Szestnie w latach dwudziestych XX wieku należał do rodziny Klugkist. Majątek razem z folwarkiem miał w tym czasie powierzchnię ponad 1000 ha. Po II wojnie światowej na bazie dawnego majątku powstał tu PGR. Po likwidacji PGR majątek ziemski w Szestnie został własnością prywatną.
Wygląd zamku w Szestnie nie jest znany. Jego układ funkcjonalny odtworzono na podstawie badań archeologicznych.
Zamek od 1401 był siedzibą prokuratorów krzyżackich, a po sekularyzacji Zakonu siedzibą starostów do roku 1752. Później zamek został opuszczony i popadł w ruinę. Do czasów współczesnych zachowały się fragmenty skrzydła północnego i piwnice ze sklepieniem kolebkowym.
Parafia w Szestnie przed reformacją należała do archiprezbiteratu reszelskiego. W latach 1525–1980 była tu parafia luterańska. Współcześnie parafia Świętego Krzyża w Szestnie należy do Dekanatu Mrągowo I.
Gotycki kościół wybudowany został w drugiej połowie XV w. Świątynia została zniszczona w wyniku pożar]u w 1618 r., a następnie odbudowywana w okresie do 1639. Przypuszcza się, że kościół mógł mieć jeszcze jedną nawę lub trójprzęsłową galerię otwartą do nawy, świadczą o tym zamurowane arkady w ścianie południowej.
Obecny wystrój wnętrza ma charakter barokowy, ołtarz główny manierystyczny z ok. 1630, z gotyckimi figurami Matki Boskiej z Dzieciątkiem i św. Piotra i Pawła. Obok ołtarza umieszczone są blaszane chorągwie nagrobne Jana Sternberga i Justa Wilmsdorfa z XVII i XVIII w. z klęczącymi portretami zmarłych. W kościele znajduje się także barokowe epitafium Fabiana Lehndorfa. Stropy pokryte są kasetonową polichromią z XVII w.
Przy kościele znajduje się cmentarz parafialny.
Zespół dworsko-parkowy w Szestnie położony jest nieco na zachód od wsi i w znacznej części zajmuje dawne centrum gospodarcze folwarku krzyżackiego, który niegdyś stanowił przedzamcze miejscowego zamku.
Klasycystyczny dwór w Szestnie z elementami neogotyku wybudowany został w drugiej połowie XIX wieku. Dwór wzniesiony został na rzucie prostokąta, w części parterowy, na osi elewacji wzdłużnych znajdują się dwukondygnacyjne ryzality. W ryzalicie i jednym ze skrzydeł bocznych otwory okienne zakończone są półkoliście. Naroża budynku i ryzalitów zdobione są sterczynami.
W Szestnie zachował się dawny układ parku krajobrazowego z bogatym starodrzewem. Na terenie parku znajduje się cmentarz rodziny Klugkist, założony w latach trzydziestych XX wieku.
Po II wojnie światowej budynek wykorzystywany był na biura i mieszkania pracowników PGR. Po likwidacji PGR dwór wraz z majątkiem ziemskim jest własnością prywatną.
Ostatnia data aktualizacji: 2012-03-17 01:57:06