Średnia ocena: 4.1
liczba ocen: 8
Ilość kodów pocztowych: 1
Współrzedne geograficzne N: 53.917000
Współrzedne geograficzne E: 20.316999
Strefa numeracyjna: Kierunkowy 89
Tablice rejestracyjne: NOL
Dzielnica: Różanka-Leśniczówka
Różynka (niem. Rosengarth) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie olsztyńskim, w gminie Świątki.
W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego.
Wieś położona w okolicy, charakteryzującej się różnorodnością form terenu i roślinność (tereny leśne Leśnictwa Różanka), które częściowo objęte są strefami ochrony. Szczególne walory podkreślają liczne gatunki roślin i zwierząt. Występują tu stanowiska orła bielika, bociana czarnego, żurawi, łabędzi, kaczek. Część południową porastają bory bagienne i torfowiska wysokie ze stanowiskami rosiczki i żurawiny.
Wieś założona była przez wójta krajowego Brunona Lutra. Lokację potwierdził w 1359 r. biskup warmiński Jan Stryprock. Podwaliny pierwszego kościoła powstały prawdopodobnie w XIV w., niestety ten fakt nie został potwierdzony żadnym dokumentem. Wieś została zniszczona podczas wojny polsko-krzyżackiej 1519-1521.
Kościół pod wezwaniem św. Mateusza Apostoła powstał w 1604 r., natomiast konsekrował go 26 listopada 1606 r. biskup Szymon Rudnicki. Wieża kościelna pochodzi z XVIII w., a obecny dach wykonano po 1935 r., po spaleniu poprzedniego. W 1912 dobudowano do kościoła nowe prezbiterium z zakrystią oraz kruchtą.
Największym zabytkowym obiektem znajdującym się w Różynce jest późnogotycki kościół, murowany, orientowany, na rzucie prostokąta, z wydzielonym, trójbocznie zamkniętym prezbiterium dobudowanym wtórnie. Szczyt wschodni uskokowo-sterczynowy z blendami, analogiczny szczyt zachodni przesłonięty wieżą. Wieża na rzucie kwadratu, drewniana, konstrukcji słupowej, szalowana. Wyposażenie kościoła nie jest skromne, większość malowideł (ściennych i sufitu) pochodzi z XIX w. Ciekawym elementem jest stary cmentarz z licznymi grobami, w większości niemieckimi, z ciekawą roślinnością wysoką (głównie gatunki buka, dębu, lipy czy klonu) oraz liczne kapliczki przydrożne, drewniane i żeliwne krzyże. Zabytki: 1. Ołtarz główny, późnoklasycystyczny C. Biereichela z 1 poł.XIXw (ok.1830), rzeźby św. Jana Ewangelisty i św. Łukasza oraz obrazy Koronacja NMP i obraz św. Mateusza - późny barok. 2. Tabernakulum barokowe 3. Ołtarz boczny płn. - barokowy z 1685 roku - rzeźby: św. Jakub Starszy i Jan Ewangelista, Michał Archanioł, obraz Zwiastowanie 4. Ołtarz boczny płd. barokowy z 1715 roku - rzeźby: św. Mikołaj z Bari bp, św. Józef, obrazy św. Rocha i św. Antoniego 5. Ambona, późny klasycyzm C. Biereichela z 1 poł.XIXw (ok.1830) 6. Krucyfiksy 1 poł XVIw, późny gotyk 1 poł. XVIIw, rokoko XVIIIw, barok XVIIIw, ok. 1700 rok 7. Droga Krzyżowa neogotyk 8. Obraz Matka Boska ze św. Katarzyną i św. Antonim, manierystyczny, warmiński, 1 poł. XVIIw 9. Świeczniki cynowe połowa XVIIIw 10. Anioły procesyjne, świeczniki, XVIIIw i 1830 rok 11. Kropielnice kamienne, średniowieczne 12. Kielich 1898 rok. 13. Monstrancja, 1746 rok 14. Łódka na kadzidło, barok
W 1656 r. na osiemdziesięciu włókach gospodarzyło ośmiu chłopów i dwóch sołtysów. W 1783 r. wieś liczyła 66 dymów. W 1818 r. zamieszkiwały ją 336 osoby, w 1939 – 766, a w 1998 – 262. Obecnie liczba mieszkańców nadal spada.
A. Boetticher IV
G. Dehio, E. Gall
KZS-ISPAN
Ostatnia data aktualizacji: 2012-03-18 16:26:54