Dąbrówka (powiat piski)

Dąbrówka (niem. Dombrowken) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie piskim, w gminie Orzysz.

W latach 1975-1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa suwalskiego.

Zobacz też: Dąbrówka

Wieś położona w połowie drogi między Orzyszem a Mikołajkami. Urzędową nazwą wsi obowiązującą na początku XX wieku była dawna nazwa polska (zniekształcona jedynie przez do­danie końcówki -en) Dombrowken i dopie­ro w dniu 16 lipca 1938 roku ówczesna niemiecka władza nazistowska Prus Wschodnich dokonała zmiany historycznej nazwy Dombrowken na Eichendorf.

Dąbrówka to wieś rolnicza. Biblioteka istnieje od 1955 roku, podobnie świetlica i zespół muzyczny. Do roku 1962 we wsi było kino. Od 1964 działał „Klub Rolnika". We wsi plac zabaw dla dzieci i boisko, szkoła.

Historia

Wieś wzmiankowana już w pierwszej połowie XV wieku, jej obszar obejmował wtedy 70 włók. Lokowana przez zakon Krzyżacki na prawie chełmińskim.

Zasadźcy z okręgów przygranicznych udawali się zazwyczaj na Mazowsze i tam werbowali osadników. Sołtys otrzymywał dziedzicznie kilka włók ziemi wolnej od czynszu, przeważnie 10% obszaru wsi, oraz sądownictwo niższe nad ludnością. Do niego należały dochody z tego sądow­nictwa, a czasem dodatkowo jedna trze­cia z sądownictwa wyższego sprawowa­nego przez Zakon. Ciążył na nim obowią­zek służby wojskowej w lekkiej zbroi. Za­liczano go do tej samej kategorii co posia­daczy majątków służebnych. Do obowiąz­ków sołtysa należało sprawowanie wła­dzy policyjnej na wsi, dbanie o bezpie­czeństwo jej mieszkańców, utrzymywanie porządku, ściąganie czynszów i odprowa­dzanie ich do kasy Zakonu, prawdopo­dobnie także ściąganie dziesięciny dla proboszcza.

Po upływie okresu wolnizny chłopi wsi czynszowych musieli płacić ustalony czynsz, którego nie wolno było podwyższać, a ponadto dostarczać płużne w tej samej wysokości co majątki oraz pełnić szarwark. Czynsz był dziedziczny i wyno­sił najczęściej 0,5 grzywny i dwie kury rocznie od każdej włóki. Chłopi czynszowi byli poddanymi Za­konu, a później księcia, którego przedsta­wicielem we wsi był sołtys. W roku 1570 sołtysem był Mikołaj Pluskwa.

W latach 1709 - 1710 na terenach Prus epidemia dżumy pochło­nęła tysiące ofiar. W wyniku tej epidemii ucierpiało bardzo starostwo piskie. W Dąbrówce zmarło wtedy więk­szość mieszkańców wsi.

W 1737 roku w związku z reformą rol­nictwa założono tu pierwszą szkołę, która do 1919 roku pozosta­wała pod kontrolą duchowieństwa. W szkołach wiejskich powiatu piskiego do końca XVIII wieku uczono wyłącznie po polsku.

W 1939 we­dług spisu powszechnego wieś zamiesz­kiwało 778 osób.

Armia Radziecka dotarła do Dąbrówki 20 stycznia 1945 roku.

Wieś kolonizowana była osadnikami z centralnej Pol­ski. 17 października 1946 roku naukę w trzykla­sowej szkole podstawowej rozpoczęło 43 dzieci. Rok później zorganizowano cztery kla­sy z 72. dzieci . W 1958 roku 130 uczniów przeniosło się do nowo wybudowanej szkoły, w bu­dynku tym obecnie mieści się Zespół Szkół.