Długi Kąt (województwo warmińsko-mazurskie)

Długi Kąt (dawniej Dlügi Kundt, Dlugikont, Klarheim, Klarem) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie piskim, w gminie Biała Piska. W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego. Wieś położona między Cwalinami a Mikutami.

Według Pawlickiego (2008) w lesie między Długim Kątem a Kumielskiem znajduje się dawne miejsce kultu Galindów. Do 1945 r. stanowiło ono lokalną atrakcję turystyczną, określane nazwą Heidengericht czyli "pogański sąd". Miejsce to zostało odkryte w 1925 r. przez nauczyciela (z pobliskich Bogumił) o nazwisko Skok. Domniemane miejsce kultu to kamienny kręg o średnicy 20 m, pośrodku którego miał ponoć znajdować się ołtarz ofiarny w formie płaskiego głazu. W pobliżu tego miejsca znajduje się grób dziecka - syna jednego z właściciela dworu. Rzekome miejsce kultu jest najprawdopodobniej cmentarzyskiem, świadczącym o wczesnym osadnictwie w tej okolicy.

Historia

Dobra szlacheckie (wieś szlachecka), powstałe w ramach kolonizacji Wielkiej Puszczy. W nadaniu dla wsi Sokoły Górskie z 1561 r., potwierdzono podział Sokołów Górskich na dwa majątki po półtorej służby rycerskiej: Sokoły właściwe należały do Blumsteinów, natomiast Długi Kąt do Kneblów, zwanych wczesnej Hińcami (w 1541 zapisywane jako Hainza, później Heintze, Hintze). W 1556 r. wieś liczyła 15 łanów i była w posiadaniu szlachty. W 1579 wieś była w posiadani rodziny Kneblów. W 1601 r. już najprawdopodobniej dobra nie stanowiły własności szlacheckiej.

Bibliografia

• Grzegorz Białuński: Kolonizacja Wielkiej Puszczy (do 1568 roku) - starostwa piskie, ełckie, straduńskie, zelkowskie i węgoborskie (węgorzewskie). Olsztyn, OBN, 2002, 237 str., ISBN 83-87643-97-1, ISSN 0585-3893
• Ryszard Wojciech Pawlicki: Długi Kąt (str. 33) W: Waldemar Mierzwa (red.): Mazury - słownik stronniczy, ilustrowany. Dąbrówno, Retman, 2008, 245 str., ISBN 978-83-923991-6-2