Średnia ocena: 4.4
liczba ocen: 9
Ilość kodów pocztowych: 1
Współrzedne geograficzne N: 53.841110
Współrzedne geograficzne E: 21.920830
Strefa numeracyjna: Kierunkowy 87
Tablice rejestracyjne: NPI
Pianki (niem. Pianken) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie piskim, w gminie Orzysz.
W latach 1975-1998 miejscowość położona była w województwie suwalskim.
Wieś położona jest 5 km od Orzysza, 2 km od trasy Orzysz–Giżycko.
Dawna nazwa – Pianken, 16.7.1938 roku uległa germanizacji, na Altwolfsdorf lub też Wolfsdorf - od imienia nadawcy.
Wieś lokowana na prawie chełmińskim w 1452 roku Wolfgang Sauer nadał 66 łanów wsi, z 6 łanami i obowiązkiem jednej służby, z 10-letnią wolnizną. Lokacja ponowiona w 1468 roku, na prawie magdeburskim (już tylko 60 łanów).
Czynsz wynosił dwie i pół grzywny w zwykłej monecie pruskiej, ponadto płużne w wysokości jak inne wsie chełmińskie, czyli jeden korzec pszenicy i tyle samo żyta od pługa. Chłopi czynszowi byli zobowiązani do wypełnienia robocizny, czyli szarwarku. Szczegółowo określono w Piankach, jako tłokę w puszczy. Sołtys został zobowiązany do „zwykłej” służby, czyli zapewne konno i w zbroi. Chłopi otrzymali możliwość zaopatrywania się w drewno na ogień, ale tylko na własne potrzeby oraz takie same pastwiska jak mieszkańcy Rynu. Szczególną łaską, czyli wolnym rybołówstwem wyróżnieni zostali chłopi z Gut i Pianek (małą siecią na tych wódach, co sołtys). Do takich łask należało też zezwolenie na karczmę w Piankach (wł. R. Reeisennauer), stwierdzono ogólnie, że właściciel powinien płacić czynsz i odrabiać szarwark, czynsz w wysokości 3 denarów i oddawać pół kopy kur. Dobra w Piankach byłyby nazwane szlacheckimi, gdyby nie złamanie obowiązków przez wolnych posiadaczy majątku w czasie „wojny pruskiej” i z innych jeszcze przyczyn, takich jak: rozdrobnienie dóbr czy słabość ekonomiczna. Było tutaj 9 wolnych posiadaczy majątku, ale tym razem znaczną rolę odegrał fakt, że wolny Alex Jurski utracił swoje dobro i wskutek niewypełnienia swoich obowiązków w „wojnie pruskiej”. Dobra zostały pomniejszone, gdyż Maciej Karbowski odsprzedał swoją część Zakonowi.
Pierwszym sołtysem wsi był Dopieka (1452), natomiast kolejnymi: Marcin Zalewski (1468), Maciej Karboński (1523).
Po sekularyzacji Zakonu Krzyżackiego w Prusach (1525) zmienił się podział administracyjny kraju, a Pianki zaczęły podlegać starostwu w Rynie, wchodziły w skład rewiru w Grzegorzach i należały do parafii w Orzyszu (do 1752).
Pianki zostały wymienione w popisie wojskowym z 1519 roku oraz w rachunkach krzyżackich z całego starostwa: Pianki (15 łanów) z roku 1539. W 1631 roku wieś zamieszkiwali: Stephan Paul, Waschk Krzisahn, Christof Rolle, Sczesna Wapher, Wasch Domerofski, Jann Dlubazsch, Jedam Mrofke i Stancje Klies.
W październiku 1656 roku, podczas najazdu, Tatarzy wzięli do niewoli jedną osobę ze wsi. Epidemia dżumy, która pojawiła się w Prusach w latach 1709–1711, do Pianek dotarła w 1711.
Szkoła powstała w 1737 roku. W 1752 roku zlikwidowano starostwa, wprowadzając nowe, większe jednostki administracyjne zwane powiatami. Powiat piski powstał w 1818 roku i obejmował on obszar dawnego starostwa piskiego oraz parafie orzyską i opartowską.
W 1935 roku uczęszczało do szkoły 76 uczniów, w której pracowało 2 nauczycieli, natomiast w 1945 już tylko jeden. Spis powszechny z maja 1939 roku wykazał, że wieś zamieszkiwało 443 osoby.
Zabytki wpisane do rejestru zabytków:
Na cmentarzu znajduje się kwatera wojenna z okresu I wojny światowej. Według zachowanych inskrypcji, pochowanych w niej jest 33 żołnierzy armii rosyjskiej, w tym 9 o znanej tożsamości: Jakob Koschewiatow, Schalentin Valentinow, Saweli Paljankow, Wassili Kaljakow, Iwan Medjedjew, Wassili Polkow, Wassili Paljankow, Iwan Medjedjew, Peter Golinanow z 7. Sib. Schützen-Regt. 8.u.5.Div. †Dez.1914.
Pianki
Ostatnia data aktualizacji: 2012-03-18 16:33:35