Niekursko

Niekursko (dawniej Nikorsk) – wieś krajeńska w Polsce, położona w województwie wielkopolskim, w powiecie czarnkowsko-trzcianeckim, w gminie Trzcianka.

Niekursko leży na pograniczu województw: wielkopolskiego i zachodniopomorskiego, przy drodze wojewódzkiej nr 178, 10 km na północ od Trzcianki i 20 km na południe od Wałcza.

Według sprawozdania z XIII wieku w Niekursku znajdowało się 26 domów, plebania i dwór. Kolejne wzmianki o wsi pochodzą z 1629 roku, według których Niekursko posiadało szkołę, cegielnię oraz fabrykę papieru. W latach 1696-1721 miejscowość należała do Adama Iwańskiego herbu "Jastrzębiec". Z opisu z tamtego okresu wiadomo, że Niekursko miało dwóch sołtysów, trzech kmieci wolnych i sześciu zaciężnych, karczmarza, młynarza oraz dwóch zagrodników. Od 1738 do 1755 r. właścicielem wsi był Stanisław Poniatowski, a po nim, w latach 1755-1778, Józef Lasocki. Wedle spisu z 1782 r. wieś liczyła 8 wolnych, 8 czynszowych, 3 ćwierćłanowych chłopów, 5 półwłókowych i 5 drobnorolnych gospodarzy.

Po rozbiorach Polski miejscowość znalazła się we władaniu Prus, a w granice Polski powróciła w 1945 r. Po wojnie wieś zamieszkała głównie ludność z województwa poznańskiego i warszawskiego oraz Kresów Wschodnich. W latach 1945-54 siedziba władz gminy Niekursko. W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa pilskiego.

W Niekursku znajduje się stary, zabytkowy park z pierwszej połowy XIX w., w którym wznosi się dziewiętnastowieczny pałacyk. Obiektem godnym uwagi jest również kościół pw. św. Bartłomieja Apostoła z początku XIX wieku.

Niekursko posiada szkołę podstawową, bibliotekę (filia Biblioteki Publicznej Miasta i Gminy im. Kazimiery Iłłakowiczówny w Trzciance), salkę katechetyczną oraz remizę Ochotniczej Straży Pożarnej.