Stobno (powiat czarnkowsko-trzcianecki)

Stobno (niem. Stöwen) – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie czarnkowsko-trzcianeckim, w gminie Trzcianka.

Stobno leży 13 km na północny wschód od Trzcianki, przy drodze wojewódzkiej nr 180, nad Strugą Stobnieńską.

W dwudziestoleciu międzywojennym archeolodzy odkryli w Stobnie ślady pierwszych zbiorowisk ludzkich z okresu młodszej epoki kamiennej.

Pierwsza wzmianka o osadzie pochodzi z 1418 r. Wieś Stobno powstała około 1597 r., a ponowna lokacja nastąpiła dzięki przywilejowi starosty Stanisława Górki. W 1692 roku wieś zamieszkiwało czterech budników, działał też folusz. Wieś stanowiła własność królewską w starostwie ujsko-pilskim aż do 1772 r. Po I rozbiorze trafiła w granice Królestwa Prus.

W latach 1926-1927 został zbudowany w stylu eklektycznym kościół pw. św. Franciszka z Asyżu, jako filia kościoła parafialnego w Pile.

Ludność niemiecka opuściła Stobno w 1945 r., a zastąpili ją Polacy, w większości z Kresów Wschodnich oraz Łemkowie. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa pilskiego.

We wsi znajduje się przedszkole, szkoła podstawowa, remiza OSP, jak również Ośrodek Hipoterapii i Rehabilitacji dla Dzieci Niepełnosprawnych "Stecrom".

Do zabytków Stobna należą:

• stopień wodny „Nowe nr 12”, na rzece Noteć
• urządzenia hydrotechniczne z 1896 r.
• dom z końca XIX w.
• budynek mieszkalno-gospodarczy z końca XIX w.
• schron bojowy z 1938 r.