Straduń

Straduń (niem. Straduhn)– wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie czarnkowsko-trzcianeckim, w gminie Trzcianka.

Straduń leży między dwoma jeziorami, Straduńskim i Długim, nad Bukówką, około 6 km na zachód od Trzcianki.

Najstarsza wzmianka o wsi pochodzi z 1532 roku. Początkowo nazywała się Stradom. W 1629 r. sołtysem wsi był Kirstanus, który jednocześnie pełnił funkcję sołtysa we wsiach Trzcianka i Rychlik. W 1715 r. w Stradomiu mieszkało trzech wolnych kmieci. Pod koniec XVIII wieku wieś zamieszkiwało siedemnastu wolnych chłopów oraz siedmiu chałupników.
W latach 1738-1755 właścicielem miejscowości oraz okolicznych miejscowości był Stanisław Poniatowski. W 1755 r. Straduń zmienił właściciela, stał się nim Józef Lasocki, herbu Dołęga. W wyniku I rozbioru Polski stał się pruską wsią. W 1945 r. trafił ponownie w granice Polski. Niemieckich mieszkańców zastąpili polscy osadnicy, głównie z byłych wschodnich województw Polski oraz województw: krakowskiego, rzeszowskiego i poznańskiego.
W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa pilskiego.

Straduń jest wsią letniskową. Miejscowość chętnie odwiedzają turyści z dużych miast, m.in. z Poznania, Warszawy oraz Wrocławia. W Straduniu znajdują się pensjonaty oraz gospodarstwa agroturystyczne.

W 1985 r. w Straduniu stanęła kaplica pw. Matki Bożej Saletyńskiej jako filia parafii pw. Matki Bożej Saletyńskiej w Trzciance. Każdego roku 25 lipca we wsi odbywa się msza święta, połączona ze święceniem pojazdów mechanicznych oraz festyn poświęcony patronowi kierowców, św. Krzysztofowi.

W Straduniu znajduje się stacja pomiaru lustra wody i wód głębinowych, która należy do Instytutu Hydrogeologii w Warszawie.

Przez wieś przebiegają szlaki turystyczne:

• pieszy - szlak żółty
• rowerowy - szlak czerwony

W pobliżu wsi rosną trzy jałowce pospolite, które są pomnikami przyrody.