Michorzewo

Michorzewo – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie nowotomyskim, w gminie Kuślin.

W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego.

Nazwa wsi ma wywodzić się od Michora - benedyktyna z Lubinia. Pierwotnie było to Michorzewo Mokre w odróżnieniu od Michorzewa Suchego - obecnego Michorzewka. Dzisiejsza nazwa obowiązuje od 1890 roku.

Historia

Pierwsza wzmianka o tej wsi pochodzi z 1399 r. Dwa lata później wieś weszła w skład dóbr opalenickich. Z 1431 r. pochodzi informacja o tutejszej parafii. Od 2 poł. XVIII w. Michorzewo aż do II wojny światowej należało do rodziny Sczanieckich i było jedyną czysto polską wsią w okolicy. Synem administratora tutejszego majątku był Kazimierz Wize (1873 - 1953), biolog, psychiatra i filozof. Podczas I wojny światowej pełnił funkcję naczelnego lekarza sanatorium w Lądku Zdroju. W latach 1919 - 21 kierował Departamentem Sztuki i Kultury w Ministerstwie b. Dzielnicy Pruskiej. Od 1931 r. pracował jako psychiatra w Dziekance koło Gniezna.

Zabytki

Barokowo-klasycystyczny kościół NMP i Wszystkich Świętych pochodzi z lat ok. 1797 - 1800. Jest budowlą salową, z wieżą o ostrosłupowym zwieńczeniu od zach. Wyposażenie wnętrza pochodzi z końca XVIII i pocz. XIX w., a witraże zaprojektował na pocz. XX w. Stefan Matejko z Krakowa (bratanek i uczeń Jana). Na chórze wśród stiukowej dekoracji w stylu Ludwika XIV znajduje się kartusz z monogramem fundatorki kościoła starościny średzkiej Anastazji Sczanieckiej. Dwie barokowe rzeźby świętych na balustradzie chóru pochodzą z poprzedniej, jeszcze drewnianej świątyni. Kościół otoczony jest murem powstałym w tym samym czasie, w którego narożnikach wzniesiono 2 kwadratowe kaplice - kostnice.Po płd.- wsch. stronie kościoła pochowana została Emilia Sczaniecka, której staraniem w 1883 r. kościół gruntownie odremontowano. W sąsiedztwie znajduje się cmentarz grzebalny, a na nim stare nagrobki z XIX i pocz. XX w. Znajduje się tu też park krajobrazowy (8,4 ha), rozplanowany w 1 poł. XIX w., ale raczej o młodszym zadrzewieniu. W parku wznosi się pałac neoklasyczny z ok. 1910 r., o rzucie zbliżonym do litery H. Ma tu obecnie siedzibę Ośrodek Rehabilitacyjno-szkoleniowy Wielkopolskiego towarzystwa Stwardnienia Rozsianego i udarów mózgu. W sąsiedztwie położony jest zespół zabudowań folwarcznych, z gorzelnią z pocz. XX w. Zbudowana została na podmurówce z kamienia polnego. Składa się z części mieszkalnej, magazynu i dwukondygnacyjnej aparatowni z kominem o wysokości ok. 28 m. W 1979 r nastąpiła modernizacja gorzelni. Stan obecny dobry. Sprzęt i urządzenia z pocz. wieku nie zachowały się. W czasie wojny na strychu przechowywano cenne sprzęty i porcelanę Sczanieckich.