Ocena internautów miejscowości Zbąszyń
Średnia ocena: 4.8
liczba ocen: 21
Ilość ulic: 96
Ilość kodów pocztowych: 1
Współrzedne geograficzne N: 52.253059
Współrzedne geograficzne E: 15.917780
Strefa numeracyjna: Kierunkowy 68
Liczba ludności: 7185
Gęstość ludności: 1326 os./km²
Powierzchnia: 5,42 km²
Rodzaj gminy: miejsko-wiejska
TERC: 4303915064
Tablice rejestracyjne: PNT
Zbąszyń (niem. Bentschen) to miasto w woj. wielkopolskim, w powiecie nowotomyskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Zbąszyń. Miasto położone jest w zachodniej Polsce, nad Jeziorem Błędno i nad rzeką Obrą. Ośrodek wypoczynkowy i sportów wodnych, Muzeum Ziemi Zbąszyńskiej i Regionu Kozła mieszczące się na Rynku gromadzi zabytki związane z historią Zbąszynia i okolic a także z etnografią i kulturą ludową. W mieście znajdują są zakłady przemysłu odzieżowego i meblowego.
Według danych z 31 grudnia 2009 miasto liczyło 7185 mieszkańców.
Najstarszy przekaz o Zbąszyniu pochodzi z 1231 roku, a prawa miejskie otrzymał już przed rokiem 1311. Do schyłku XIV w. Zbąszyń był własnością książęcą i królewską. W XV w. król Władysław Jagiełło, podarował miasto wojewodzie mazowieckiemu Janowi Głowaczowi. Rodzina jego przyjęła nazwisko Zbąskich. W pierwszej połowie XV w. Zbąszyń, będący we władaniu Abrahama Zbąskiego, stał się ważnym ośrodkiem husytyzmu w Wielkopolsce. Od 1613 roku Zbąszyń jest własnością rodu Ciświckich, którzy dokończyli budowę potężnej twierdzy, której pozostałości zachowały się do dziś w parku miejskim.
W 1700 roku miasto stało się własnością rodu Garczyńskich, po II rozbiorze Polski w 1793 roku zostało wcielone do Prus. W połowie XIX wieku miasto nawiedzały pożary i zalewały powodzie. W 1870 powstał tu ważny węzeł kolejowy. W 1918 roku, podczas powstania wielkopolskiego zniszczono powstałą tu fabrykę mączki ziemniaczanej, toczyły się o miasto zaciekłe walki. Zbąszyń wrócił w granice Polski w 1920 roku. W październiku 1938 roku Niemcy brutalnie wypędzili do Polski ok. 17 tysięcy Żydów nieposiadających obywatelstwa niemieckiego, z czego ok. 7 tysięcy znalazło schronienie w Zbąszyniu. O świcie 1 września 1939 roku Wehrmacht zajął po krwawych walkach zbąszyńską stację PKP i miasto, które później jedynie na kilka godzin odbili Polacy. 27 stycznia 1945 roku w Zbąszyniu ostatecznie zakończyła się okupacja niemiecka. Od 1975 roku stał się częścią województwa zielonogórskiego, a w wyniku nowego podziału administracyjnego kraju Zbąszyń wrócił w 1999 roku do województwa wielkopolskiego.
Zabytkiem godnym uwagi są pozostałości zamku (bastiony ziemne typu "palazzo in fortezza" i wieża z bramą wjazdową z XVI-XVII w.) oraz dwuwieżowy kościół (dawna kolegiata) barokowy z XVIII wieku. Na rewitalizowanym rynku wytyczony został zarys dawnego ratusza miejskiego. Z okresu międzywojennego pochodzi reprezentacyjny gmach Dworca PKP-ówczesnej stacji granicznej o charakterystycznej monumentalnej architekturze.
Okolice Zbąszynia, w tym: Zbąszynek, Dąbrówka Wlkp., Nowe Kramsko, Podmokle, Babimost, Grójec, Chobienice, Chrośnica i Trzciel zaliczają się do tzw. Regionu Kozła. Nazwa regionu pochodzi od charakterystycznego dla tego obszaru instrumentu ludowego – kozła. Do dziś zachował się charakterystyczny folklor muzyczny jak również nieliczni rzemieślnicy (patrz Nądnia) wykonujący te specyficzne instrumenty. Koźlarzowi w trakcie występu akompaniują zwykle skrzypce i klarnet es.
Znaczny węzeł kolejowy. Linie kolejowe, łączą Zbąszyń z innymi miastami:
Przez miasto przebiega też droga wojewódzka nr 302 Nowy Tomyśl-Zbąszynek.
Od 1924 roku w Zbąszyniu funkcjonuje klub piłkarski KS Obra Zbąszyń. Klub obecnie rozgrywa mecze na Stadionie Miejskim.
Ostatnia data aktualizacji: 2012-03-16 22:05:33