Średnia ocena: 3.7
liczba ocen: 11
Ilość ulic: 16
Ilość kodów pocztowych: 1
Współrzedne geograficzne N: 52.597801
Współrzedne geograficzne E: 16.554501
Strefa numeracyjna: Kierunkowy 61
Tablice rejestracyjne: PSZ
Dzielnica: Gałowo-Majątek
Gałowo – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie szamotulskim, w gminie Szamotuły.
W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego.
Wieś sołecka, położona 2 km na południowy zachód od centrum Szamotuł, blisko granicy miasta, przy trasie drogi wojewódzkiej nr 187.
Najstarsza wzmianka źródłowa pochodzi z 1382 r. Wieś była wtedy własnością Sędziwoja Nałęcza. W latach 1820-1852 znajdowała się tu pierwsza w Wielkopolsce, a zarazem w Polsce, cukrownia przerabiająca buraki z własnych plantacji. Produktem końcowym był cukier w formie bochenków chleba, który wozami dostarczano do Poznania. Zmiana koniunktury na cukier spowodowała zamknięcie fabryki. Założycielem i właścicielem cukrowni był Józef hr. Mycielski (1801-1885), który należał do pionierów racjonalnej gospodarki. Zakładał sady owocowe i ogrody warzywne, rozwijał przemysł rolny. Brał udział w powstaniu listopadowym 1830-1831.
W 1910 r. Ludwika Mycielska z Gałowa podarowała ozdobną szafę z szamotulskimi strojami ludowymi do przyszłych Zbiorów Ludoznawczych im. Heleny i Wiesławy Cichowicz w Poznaniu. W 1926 r. u ówczesnych właścicieli Gałowa - Zofii i Michała Mycielskich - gościł artysta malarz Wojciech Kossak (1856-1942), tworząc tutaj ich portret pośród stada koni. W rękach Mycielskich majątek Gałowo pozostał do 1939 r. (545 ha i gorzelnia).
Pałac w stylu neoklasycystycznym powstał około 1910 r. poprzez rozbudowę dworu z pierwszej połowy XIX w. Piętrowa, dziewięcioosiowa budowla posiada na osi półkolisty ganek, wsparty na kolumnach.
W odnowionym w 1986 r. pałacu (I nagroda Ministra Kultury i Sztuki) znajduje się obecnie siedziba Przedsiębiorstwa Rolniczo-Handlowego "Gałopol" sp. z o.o. (dawniej Kombinat PGR założony w 1967 r.). Pozostałość po zabudowaniach folwarcznych stanowi obora z 1894 r.
Obok pałacu rozciąga się park krajobrazowy z XIX w. o pow. 16,37 ha - z wielogatunkowym zadrzewieniem, złożonym z dębów, topoli, grabów, wiązów, osik, modrzewi, sosen wejmutek i wielu gatunków krzewów. Niektóre drzewa osiągnęły pomnikowe wymiary, np. topola czarna o obw. 550 cm, dęby szypułkowe o obw. 380 cm i 355 cm, klon srebrzysty o obw. 325 cm. W parku znajdują się 4 stawy rybne.
Ostatnia data aktualizacji: 2012-03-18 17:56:13