Targowa Górka

Targowa Górka (do 1958 Targowagórka) – wieś (1343-XVIII? w. miasto) w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie wrzesińskim, w gminie Nekla.

W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego. W pobliżu miejscowości znajduje się Miejsce Obsługi Podróżnych (MOP Targowa Górka) dla jadących Autostradą A2 w kierunku Warszawy.

Historia

Targowa Górka, wcześniej zwana Mileszyną Górką, wzmiankowana jest w dokumentach już w 1258 r. Właścicielem był wówczas Milesza z Górki, który należał do otoczenia księcia Bolesława Pobożnego, syna Władysława Odonica. Król Kazimierz Wielki przebywając w Poznaniu 14 czerwca 1343 r. potwierdził ówczesnym właścicielom: Piotrowi kasztelanowi radzimskiemu i Dobrogostowi Mileszycowi prawa miejskie dla Targowej Górki. Późniejszymi właścicielami miasta byli m.in. w 1397 r. Wojciech z Górki, w latach 1390 – 1400 Boguchwał, Dobiesław i Bodzęta, synowie Jana Poraja z Bierzglina, w 1506 roku Barbara Górecka, w 1559 r. Spławscy i Góreccy herbu Dryja, w 1722 r. Turnowie. Od 1761 roku własność Drogońskich w 1793 r. hrabiego Keyserlinga, którego córka Adela, wyszła za mąż za gen. Amilkara Kosińskiego – współtwórcę legionów polskich we Włoszech. W 1870 r. właścicielami była rodzina Żychlińskich.

W roku 1458 Targowa Górka miała obowiązek wystawienia 8 żołnierzy na wyprawę malborską. Pod koniec XV wieku miasto podupadło i utraciło prawa miejskie. Odzyskało je w 1559 roku. W 1724 r. król August II nadał miejscowości przywilej organizowania 5 -ciu jarmarków rocznie i targów w każdy poniedziałek. Król Stanisław August Poniatowski potwierdził te przywileje oraz wydał zgodę na organizowanie jeszcze czterech nowych jarmarków. W 1751 roku Turnowie, ówcześni właściciele miasta, osadzili tu na leśnej wyrębie osadników niemieckich na zasadach czynszowych. Osada ta nazywała się wówczas Holendry Słowęcińskie.

Kościół pod wezwaniem św. Michała Archanioła istniał już w XIII w. W 1630 r. kasztelan gnieźnieński Mikołaj Mielżyński ufundował tu nowy drewniany kościół. Po pożarze w 1739 r został odbudowany; ponownie spłonął na początku XIX wieku. Odbudowała go w 1840 r. jako murowany rodzina Kosińskich. W XVI w. istniał jeszcze kościół, pw. św. Małgorzaty, kościół ten spłonął w 1725 r. a na jego miejscu postawiono krzyż.

W Targowej Górce znajdował się od 1628 r., założony przez Mielżyńskiego, szpital dla ubogich. W XVIII w. miało tu istnieć równocześnie 12 browarów. W czasie licznych pożarów zaginął dokument lokacyjny. W 1793 roku władze pruskie nie umieściły już Targowej Górki w wykazie miast. W latach 80. XIX w. mieszkały tu 424 osoby w 25 domach. Właścicielem wsi był wówczas król pruski. Do dziś zachował się budynek poczty konnej z przełomu XVIII – XIX wieku, kościół z 1840, leśniczówka z XIX w. i drewniana dzwonnica z końca XVIII wieku.

15 czerwca 2008 odbyły się uroczyste obchody 750-lecia istnienia miejscowości.

Zabytki

Głównym zabytkiem wsi jest klasycystyczny kościół pw. św. Michała Archanioła z 1840 r. wraz z oddzielnie stojącą, drewnianą dzwonnicą z k. XVIII w.

We wsi znajduje się również grobowiec Adelajdy i Antoniego Amilkara Kosińskiego. Napis na płycie nagrobnej brzmi:

––––

Miejscowość nie zachowała cech rozplanowania miejskiego. Dobitnym śladem miejskiej przeszłości pozostaje jednak jej nazwa.

Na terenie kościoła pod wezwaniem świętego Michała Archanioła w Targowej Górce znajdują się dwa zabytkowe grobowce rodzin Karłowskich i Karśnickich, odnowione w 2010.

Galeria

• 

  Głaz z pamiątkowym napisem

• 

  Płyta nagrobna Adelajdy Kosińskiej

• 

  Grobowiec rodziny Kosińskich

• 

  Płyta nagrobna gen. Antoniego Kosińskiego

• 

  Figura na grobowcu rodzinym Kosińskich