Chełm Górny

Chełm Górny – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie gryfińskim, w gminie Trzcińsko-Zdrój.

Miejscowość leży 4 km na południowy wschód od Narostu, 2 km od Chełma Dolnego, w lesie i wśród okolicznych jeziorek. Za wsią znajduje się folwark Johannishof z leśniczówką.

Historia

W roku 1939 w miejscowości było 142 mieszkańców. Historia Chełma Górnego (Hohen Wartenberg) jest ściśle związana z miejscowością Chełm Dolny. Wieś należała ongiś do dwóch dworów rycerskich istniejących spoza wsi Chełm Dolny. Prawny stan posiadania ulegał przez stulecia zawiłością i był niejasny. Posiadacz tzw. dzierżawca zmieniał się dość często i szybko. W roku 1696 jest dziedziną urzędową należącą do miasta Dębna. Elektorski dwór myśliwski stał w tym miejscu, gdzie są dziś właściwie główne dobra Chełma Górnego. W połowie XIX wieku jest posiadłością Chełma Dolnego, wtedy obejmowała całkowicie dolną osadę. Podczas sądowego przetargu nabył te dobra właściciel ziemski von Wedel. Wkrótce znowu zmienił się właściciel. W 1881 roku posiadaczem dóbr został Herman von Tresckow. Wielokrotnie oba majątki i zagrody chłopskie miały zmienne granice między obiema miejscowościami położonymi blisko siebie. Żeby odróżnić główne dobra Chełm Dolny od tych położonych wyżej około 20 m, nazwano je Chełm Górny. W 1902 roku dobra kupił Bruno Goltdammer i wzorowo gospodarzył. W pobliżu dóbr powstały robotnicze mieszkania i fabryka mączki ziemniaczanej. Ostatnim właścicielem dóbr został rolnik Krahmer. Majątek otrzymał prawo patronatu przy kościele w Chełmie Dolnym. Właściciel ziemski w 1908 roku odnowił kościół i wybudował dzwonnicę. W roku 1945 gdy wkroczyły oddziały Armii Czerwonej natychmiast rozstrzelały leśniczego. Wielu mieszkańców zostało deportowanych, niektórzy uciekli przed załogą okupanta.
W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa szczecińskiego.