Średnia ocena: 4.5
liczba ocen: 15
Ilość kodów pocztowych: 1
Współrzedne geograficzne N: 54.220558
Współrzedne geograficzne E: 16.272779
Strefa numeracyjna: Kierunkowy 94
Liczba ludności: 220
Tablice rejestracyjne: ZKO
Kłos – wieś w północnej Polsce, położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie koszalińskim, w gminie Sianów, nad strumieniem Grodna, między Sianowem a Koszalinem, przy drodze krajowej nr 6.
Wieś położona na płaskim terenie na północny wschód od Koszalina, w pobliżu Sianowa, na południe od rzeki Unieści, nad strumieniem Grodna, u podnóża Góry Chełmskiej, otoczona polami i lasem. Połączenie z centrum Koszalina umożliwiają busy z przewozów pasażerskich.
Powierzchnia zabudowy wsi obejmuje 1,47 km²
W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do woj. koszalińskiego.
Pierwsze wzmianki o wsi pochodzą z roku 1614. Przed rokiem 1945 miejscowość nosiła nazwy niem. Kluß i Groß Cluß. Nazwa miejscowości pochodzi według E. Rzetelskiej-Feleszko nie od rzeczownika 'kłos', lecz od imienia Klus. W najstarszych znanych dokumentach widnieje pod zapisem Cluss (1780 r.), Kluss (przed 1945 r.). Nieznana jest data lokacji wsi. Wzmiankowany jest folwark, który został założony w 1614 roku za zgodą magistratu miasta Koszalina i gminy, a zwany "Klusshof", "Stary Kłos" lub "Wielki Kłos", należący do miasta. W folwarku była jedna chata i stodoła. W czasie wojny siedmioletniej wieś i folwark zostały spustoszone i w 1764 roku ponownie zasiedlone. W XVIII wieku we wsi było 25 domów. Wieś podlegała parafii NMP w Koszalinie. W 1867 roku we wsi była szkoła, 25 domów mieszkalnych i 27 budynków gospodarskich. Zamieszkiwało ją 213 osób w 48 rodzinach, z których 25 było dzierżawcami. W tym czasie wieś była przyłączona do parafii w Jamnie.
Według założenia lokacyjnego jest ulicówką. Rozbudowana na początku XX wieku w kierunku północno-wschodnim wzdłuż drogi Koszalin-Sianów (droga krajowa nr 6). Współczesna rozbudowa wsi rozwija się w kierunku Góry Chełmskiej, równolegle do drogi krajowej nr 6.
Układ zagród: tradycyjny - dwubudynkowy z chałupą szerokofrontową, usytuowaną od strony ulicy i budynkiem gospodarczym od podwórza oraz współczesny - zachowany typ tradycyjny z zabudową współczesną.
Znajdują się tu pozostałości dawnego cmentarza ewangelickiego, założonego w 2. połowie XIX wieku.
Wzdłuż ciągu drogi krajowej nr 6 rośnie aleja lipowa.
Ostatnia data aktualizacji: 2012-03-17 07:35:03