Łobżany

Łobżany (niem.: Labes A und D, Labes Tivoli) – wieś w północno-zachodniej Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie łobeskim, w gminie Łobez. Leży około osiem kilometrów na północ od miasta Łobez i 76 kilometrów na północny wschód od stolicy województwa – Szczecina. Łobżany oddalone są o około kilometr od drogi wojewódzkiej nr 148. Do wsi wiedzie także polna droga dojazdowa, która łączy się z ulicą Przemysłową w Łobzie. Przed 1945 wieś należała do Niemiec. W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa szczecińskiego. Populacja wsi wynosi 80 osób.

Łobżany to wieś pofolwarczna, powstała na bazie dwóch folwarków, których zarządcami była rodzina Borków. Geneza nazwy wsi wskazuje na to, iż historycznie wieś była ściśle powiązana z Łobzem. Ostatnim właścicielem połączonych folwarków w 1945 roku była Martha von Borcke.

We wsi znajduje się dworek z 1880 roku, noszący cechy architektury renesansowej. Został on wzniesiony przez Luisa von Borcke. Jest to budowla dwukondygnacyjna, wejście doń poprzedzone jest drewnianym gankiem. Wewnątrz zachowana jest także oryginalna winda kuchenna. Całość zwieńczona jest płaskim dachem, z boków przylegają niższe pawilony, zakończone od frontu wykuszami. Budowla zwieńczona jest fryzem z płycinami wypełnionymi girlandami z owoców i kwiatów.

Przed dworkiem rosną cisy, uznane za pomnik przyrody. W okolicach dworku roztacza się także park z wysokimi modrzewiami. Łobżany dysponują także leśniczówką oraz świetlicą wiejską. Zespół pałacowo-parkowy ograniczony jest od zachodu stawami, otoczonymi przez stare dęby. W obrębie wsi przebiega również czarny szlak rowerowy o nazwie "Dziedzictwo Techniki i Architektury".