Ocena internautów miejscowości Nowogródek Pomorski
Średnia ocena: 3.9
liczba ocen: 20
Ilość ulic: 16
Ilość kodów pocztowych: 1
Współrzedne geograficzne N: 52.911110
Współrzedne geograficzne E: 15.028890
Strefa numeracyjna: Kierunkowy 95
Liczba ludności: 450
Tablice rejestracyjne: ZMY
Nowogródek Pomorski (niem.Neuenburg) – wieś w północno-zachodniej Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie myśliborskim, w gminie Nowogródek Pomorski.
Wg danych z 2002 r. wieś miała 560 mieszkańców.
W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gorzowskiego.
Niegdyś miasto, obecnie duża wieś położona 24 km na północny zachód od Gorzowa Wielkopolskiego, obok lokalnej drogi łączącej Myślibórz (12 km) z Barlinkiem (16 km). Ok. 4 km na zachód od wsi przebiega droga krajowa nr 3 Szczecin – Gorzów Wlkp. Miejscowość jest siedzibą gminy Nowogródek Pomorski. Oprócz siedziby władz gminy w Nowogródku Pomorskim znajduje się Gminne Centrum Informacji, szkoła podstawowa, boisko sportowe, poczta, ośrodek zdrowia, apteka, lecznica zwierząt, sklepy spożywczo – przemysłowe, sala wiejska, remiza strażacka, parafia, cmentarz i przystanek PKS.
Najbliższy duży zbiornik wodny (jezioro Karskie Wielkie) położony jest 4 km na wschód od wsi, w otulinie Barlinecko-Gorzowskiego Parku Krajobrazowego. Na południe i wschód od Nowogródka leżą są duże obszary leśne.
Badania archeologiczne potwierdzają istnienie w tym miejscu osady z okresu kultury łużyckiej, później w X-XIV w. istniał tu gród. W 1232 r. okoliczne tereny zostały nadane przez Władysława Odonicza zakonowi templariuszy, którzy w 1261 r. zrzekli się ich na rzecz margrabiów brandenburskich. Nie jest znana data nadania praw miejskich Nowogródkowi, Nienborch wzmiankowany był w 1298 r., w XIII w. powstaje solidny murowany kościół, od tego czasu istnieją tu majątki rycerskie. Rodzina von Liebenthal miała tu dobra do XVII w. Miasteczko nie posiadało obwarowań i miało charakter otwarty.
W czasie wojny trzydziestoletniej (1618-1648), Nowogródek zostaje całkowicie zniszczony i zdegradowany do roli wsi. Odbudowa trwała bardzo długo, kościół odnowiono dopiero po 100 latach. Na początku XIX w. wieś liczyła 70 domów, powstała cegielnia i dwa wiatraki. W I połowie XX w. wieś miała charakter rolniczy, hodowano bydło, trzodę chlewną i konie, największe gospodarstwo posiadał Hans Grap.
Ostatnia data aktualizacji: 2012-03-17 04:16:21