Kobylanka (województwo zachodniopomorskie)

Kobylanka (niem. Kublank) – wieś w północno-zachodniej Polsce, w województwie zachodniopomorskim, w powiecie stargardzkim, w gminie Kobylanka, na Równinie Pyrzycko-Stargardzkiej.

Kobylanka jest oddalona o 2,5 km od jeziora Miedwie, 10 km od Stargardu Szczecińskiego i ok. 26 km od centrum Szczecina i zaledwie 8 km od jego granic administracyjnych. Wieś stanowi siedzibę gminy Kobylanka.

W latach 1946–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa szczecińskiego.

Transport

Kobylanka jest położona na wschód od węzła drogowego na drodze krajowej nr 10 (przebiegającej obwodnicą na północny zachód od wsi), przy drodze wojewódzkiej nr 120, oraz drodze gminnej do Stargardu Szczecińskiego, która przed budową obwodnicy stanowiła część drogi krajowej. Najbliższa stacja kolejowa Miedwiecko jest oddalona o 4,5 km na północ.

Historia

Pierwsza wzmianka o wsi Kobylanka, pochodzi z 1220 r. (lub jak podają inne źródła z 1233 r.) dokument jest związany z istniejącym już wówczas klasztorze cystersów w Kołbaczu, Kobylanka zaś była wsią przyklasztorną. Kolejna wzmianka o Kobylance pochodzi z roku 1304 w dokumencie dotyczącym rodziny książęcej i klasztoru cystersów w Kołbaczu. W 1304 roku książę szczeciński Otto I darował Kobylankę zakonowi cystersów w Kołbaczu (istnieje legenda, jakoby cystersi wypasali na terenie Kobylanki, konie stąd nazwa Kobylanka). Gdy na Pomorzu Zachodnim w 1537 roku wprowadzono reformację, Kobylanka została oddana w dobra książąt zachodniopomorskich, a w 1648 roku dostała się w dobra elektorów brandenburskich. Wieś rozwijała sie systematycznie przez cały XVIII wiek, za sprawą intensywnej kolonizacji przeprowadzonej przez króla pruskiego Fryderyka Wielkiego. W 1786 roku w Kobylance zanotowano 43 gospodarstwa chłopskie, 25 chałupniczych oraz majątek karczmarza, łącznie zanotowano ok. 70 domostw. W połowie XIX w. w Kobylance mieszkało 534 osób i zanotowano 97 domów, pod koniec XIX w. Kobylanka liczyła 597 mieszkańców i 114 domostwa, zaś w 1939 roku już 629 mieszkańców i 158 domostw.

Nazwy historyczne miejscowości

• do 1203 roku Kobank
• do 1304 roku Cobelanke
• do 1945 roku Kublank
• po 1945 roku Kobylanka

Demografia

Według danych z 2004 roku wieś zamieszkiwało 640 osób.

Dane pochodzą ze strony UG Kobylanka

Kierunki rozwoju

Rozwój osadnictwa, usług, handlu oraz rzemiosła i zachowanie wiodącej funkcji administracyjnej dla gminy Kobylanka. Podstawowe uwarunkowanie stanowi decyzja o realizacji obejścia drogi ekspresowej nr 10 po stronie północnej, terenów zabudowanych wsi Kobylanka. Na cele rozwoju osadnictwa urząd gminy wyznaczył tereny leżące po zachodniej i wschodniej stronie wsi Kobylanka oraz tereny w południowej części (po zachodniej i wschodniej stronie drogi wojewódzkiej relacji Kobylanka-Kołbacz. Po stronie południowej drogi nr 10 relacji Kobylanka – Stargard Szczeciński wyznacza się tereny pod funkcje usługowo-handlowe.

Tereny pod rozwój funkcji osadnictwa mieszkaniowego urząd gminy wyznaczył również po południowo-zachodniej stronie drogi gminnej Kobylanka – Motaniec oraz tereny po południowej stronie drogi gminnej Kobylanka – Jęczydół.

Zabytki i obiekty historyczne

• Lipa "Wieniec Zgody", która została zasadzona w 1460 roku przez burmistrzów Stargardu i Szczecina, jako symbol lub bardziej gest, który miał położyć kres walkom tych miast o prymat nad handlem zachodniopomorskim, na pamiątkę tego wydarzenia co 100. lat sadzi się lipę (przy ulicy Bolesława Chrobrego, gdzie słynna lipa jest zasadzona rośnie cały ich szpaler), w pobliżu Plac Zgody - z umieszczonym centralnie "drzewem-fontanną"
• Stary poniemiecki cmentarz ewangelicki, znajdujący się w pobliżu ulic Szczecińskiej i Stefana Kardynała Wyszyńskiego, znajduje się na nim ok. 100 mogił głównie z przełomu XIX i XX wieku, pojedyncze mogiły znajdują się również przy kościele parafialnym pw. św. Antoniego z Padwy (jest to najstarszy grób na terenie gminy, pochodzi bowiem z 1873 roku) oraz na współczesnym cmentarzu przy ul. ks. Piotra Głogowskiego (wieloletni proboszcz i kapłan parafii w Kobylance, pełnił w niej posługę sakramentalną od 1948 roku aż do swej śmierci w 1996 roku). Na terenie cmentarza lapidarium ze stelami, ogrodzeniami i krzyżami grobów niemieckich z okolicznych miejscowości ;
• Kościół pw. św. Antoniego Padewskiego z lat 1934-36, obok figura Jezusa, której postumentem jest dawny pomnik poległych w I Wojnie Światowej;

Zobacz też

• Kobylanka