Ocena internautów miejscowości Łobżenica
Średnia ocena: 4.6
liczba ocen: 23
Ilość ulic: 43
Ilość kodów pocztowych: 1
Współrzedne geograficzne N: 53.266998
Współrzedne geograficzne E: 17.250000
Strefa numeracyjna: Kierunkowy 67
Liczba ludności: 3090
Gęstość ludności: 951 os./km²
Powierzchnia: 3,25 km²
Wysokośc npm: 100 m n.p.m.
Rodzaj gminy: miejsko-wiejska
TERC: 4303819044
Tablice rejestracyjne: PP
Łobżenica (niem. Lobsens) – miasto w woj. wielkopolskim, w powiecie pilskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Łobżenica. W latach 1975-1998 miasto administracyjnie należało do woj. pilskiego.
Według danych z 31 grudnia 2009 miasto liczyło 3090 mieszkańców.
Łobżenica leży 12 km na północ od Wyrzyska, w Krajnie, na Pojezierzu Krajeńskim, nad rzeką Łobzonką. Przez miasto przebiega droga wojewódzka nr 242 Wyrzysk-Więcbork oraz odbudowywana linia kolei wąskotorowej Białośliwie-Witosław.
Nieopodal Łobżenicy, czasów głęboko pogańskich, sięga swym rodowodem rytualny krąg będący ośrodkiem kultu Swarożyca. Znajdował się on w dębowym gaju (zwanym wówczas „Gajem na górce”, lub prosto: „Górką”) będącym częścią wielkiej Puszczy Krajeńskiej. Tradycja określa istnienie osady już w XII wieku, chociaż pierwsza wzmianka historyczna o Łobżenicy pochodzi z 1398 roku. Przed 1438 rokiem otrzymała prawa miejskie, była miastem prywatnym. W latach 1431 i 1457 Krzyżacy zniszczyli Łobżenicę. Dzięki rozwojowi handlu miasto bogaciło się i rozbudowywało, tak że w XVI wieku stało się największym miastem Krajny. W 1606 roku osiedlili się w Łobżenicy kupcy szkoccy, którzy utworzyli tzw. Nowe Miasto, zwane wówczas Małym Gdańskiem. W latach 1612-1630 istniała w Łobżenicy prywatna mennica, w której bito drobne monety miedziane tzw. Denary Krotoskich, oznaczone herbem Bróg. Później bito w Łobżenicy monety nielegalne, tzw. kwartniki łobżenickie. Pamiątką po mennicy są nazwy ulic w południowej części miasta: Złota, Srebrna, Mennicza. W połowie XVII wieku miasto nabyli Grudzińscy, zwolennicy reformacji, którzy stworzyli w Łobżenicy silny ośrodek protestancki. Ludność trudniła się rolnictwem i sukiennictwem. W XIX wieku, wraz z upadkiem sukiennictwa i pobudowaniem linii kolejowych omijających Łobżenicę, dalszy rozwój miasta uległ zahamowaniu. Po zakończeniu I wojny światowej Łobżenica znalazła się w granicach odrodzonej Rzeczypospolitej Polskiej. 1 września 1939 początek okupacji niemieckiej. Jesienią 1939 miejscowi Niemcy skupieni w tzw. Selbstschutzu zamordowali ok. 200 mieszkańców Łobżenicy i sąsiednich miejscowości. Miasto zostało wyzwolone przez Armię Czerwoną w dniu 27 stycznia 1945.
Łobżenica jest zapleczem usługowym dla rolniczej okolicy. Znajduje się tu między innymi Chemiczno-Farmaceutyczna Spółdzielnia Pracy „Filofarm”, Okręgowa Spółdzielnia Mleczarska w Łobżenicy oraz kilka mniejszych podmiotów gospodarczych.
Ostatnia data aktualizacji: 2012-03-16 23:02:17