Zieleń (województwo kujawsko-pomorskie)

Zieleń – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie wąbrzeskim, w gminie Wąbrzeźno. Siedziba sołectwa.

Według podziału administracyjnego Polski obowiązującego w latach 1975–1998 miejscowość należała do województwa toruńskiego.

Zieleń położony jest na Wysoczyźnie Chełmińskiej. Powierzchnia ogólna wsi wynosi 913 ha, liczba ludności ogółem 471, a gęstość zaludnienia 1,94 osoby/km².

Historia

Lokacji wsi w 1338 roku dokonał Jan de Vellem, komtur z Kowalewa. W XV wieku Zieleń miał 50 włók. Wieś najpierw była własnością komturii z Kowalewa, potem z Golubia. Od 1466 była to królewszczyzna należąca do starostwa golubskiego.

Inne, historyczne nazwy wsi to: Sellen, Zelen, Seelin, Żelen, Żeleń, Zeleń, Grunenburg.

Zabytki

W Zieleniu znajduje się zbudowany z cegły i kamienia kościół w stylu gotyckim, z pierwszej połowy XIV wieku. Prezbiterium zostało dobudowane w XV wieku. Główny ołtarz jest w stylu barokowym i pochodzi z XVII wieku, jego elementem jest obraz św. Piotra i Pawła z roku 1877 oraz św. Rocha z XVIII wieku. Ołtarze boczne zawierają obrazy malowane na desce przedstawiające św. Barbarę i św. Rodzinę. W kościele znajduje się gotycka polichromia z XIV wieku oraz rzeźby z XVIII wieku. Kropielnica wykonana jest z granitu i pochodzi z przełomu XIII i XIV wieku. Ambona oraz chrzcielnica datowane są na wiek XVIII. Zachował się także kielich mszalny z 1736 roku. Dzwon kościelny odlano w 1766 roku.

Kościół jest obecnie siedzibą Parafii Świętych Apostołów Piotra i Pawła.

OSP Zieleń

OSP w Zieleniu powstała w 1922 r. i należy do najstarszych jednostek w Gminie Wąbrzeźno. Inicjatorami założenia jednostki OSP w 1922 r. byli: Józef Zabielski, Kazimierz Sroka, Wincenty Ambrożkiewicz, Jan Borowski i Józef Dembek. Oni też stanowili pierwszy Zarząd OSP. Początkowo siedzibą straży był dworzec kolejowy w Zieleniu, a podstawowe wyposażenie – pompę ręczną na drewnianym podwoziu, komplet węży i sprzęt dla strażaków zakupiono ze zorganizowanej na ten cel zbiórki społecznej. Kolejną siedzibą straży była kuźnia druha Teofila Ambrożkiewicza. Podczas okupacji hitlerowskiej jednostka OSP oficjalnie nie istniała. W 1947 roku reaktywowano pracę i rozpoczęto budowę nowej remizy, która służy do dziś. W 1954 r. OSP Zieleń otrzymała pierwszy samochód pożarniczy tzw. „Doczkę”. Święto 50-lecia obchodzono 8 października 1972 r. OSP otrzymała nowy sztandar. Od 1986 r. tradycją stało się uczestnictwo strażaków w ważniejszych świętach kościelnych. Przez cały ten czas w pracy drużyny OSP zaangażowanych było kilkanaście osób. Istniały też dwie drużyny młodzieżowe: męska i żeńska.

Na początku lat 90. XX wieku OSP posiadała na swoim stanie dwa wozy strażackie: dotychczasowy Star 25 i nowszy Star 200. Do większych akcji gaśniczych, w których uczestniczyła jednostka z Zielenia należały: pożar lasu w Osieku n/ Wisłą (1989), pożar lasu w Cierlicach (1992) oraz pożar na Śląsku w okolicach Kuźni Raciborskiej. W 1996 r. oddano do użytku nowy obiekt remizo-świetlicy. Ceremonii poświęcenia obiektu dokonał ks. proboszcz Stanisław Rybarczyk. Od 2000 r. Zarząd OSP Zieleń czynił intensywne starania o przyjęcie jednostki do Krajowego Systemu Ratowniczo-Gaśniczego. Decyzja o przyjęciu do KSRG podjęta została 27 maja 2004 r. Rok później OSP w Zieleniu otrzymała nowy, zakupiony przez gminę samochód ratowniczo-gaśniczy Star 244.

Zobacz też

• Cmentarz żydowski w Zieleniu