Kuflew

Kuflew – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie mińskim, w gminie Mrozy.

Do 1954 roku istniała gmina Kuflew. W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa siedleckiego.

Historia

Kuflew wzmiankowano po raz pierwszy w 1428 roku, jako wieś nazywaną „Stok” należącą do dóbr Jasieńczyków. W XV wieku przeszła w posiadanie Oborskich herbu Roch (Pierzchała).

Parafia została erygowana 19 stycznia 1515 r. Wybudowano wówczas pierwszy kościół pw Św. Marcina i Mikołaja biskupów. Spalił się on i wystawiono nowy, który w 1542 r. został poświęcony. Kolejny kościół wybudowano w latach 1620-1629, następny wzniesiony został w 1759 r. kosztem Rafała Ludwika Skarbka. W początkach XIX wieku kościół wzniesiono na nowo staraniem Dąbrowskich. W 1890 r. został rozbudowany. Spłonął w 1991 r. Nowy, murowany wzniesiono w latach 1992-1993.

Kuflew otrzymał prawa miejskie 19 stycznia 1515 r. W 2 połowie XVI wieku miasteczko liczyło ok. 200 mieszkańców i było ośrodkiem tkackim. W XVIIIw. Kuflew był własnością Skarbków i liczył w 1810 roku 60 domów i 347 mieszkańców. Liczba ludności w 1825 roku wzrosła do 478, zaś liczba domów zmalała do 54. Około 1820 r. osada utraciła prawa miejskie. W 1883 r. parafia liczyła 2692 wiernych. W 1 poł.XIX wieku Kuflew był w posiadaniu Bronisława Dąbrowskiego, syna Jana Henryka Dąbrowskiego, wodza Legionów. Dobra zostały zwrócone Dąbrowskim po okresie konfiskaty 1846-62 r., a następnie przeszły w ręce Schweitzerów. W 1896 r. została wybudowana gorzelnia dworska przez Bronisława Szwajcara.

Zabytki

• Dzwonnica z XVIII w., barokowa, położona w pd-zach. narożniku ogrodzenia. Murowana z cegły, tynkowana, na planie trójkąta. W górnej części ponad daszkiem okapowym znajdują się z trzech stron półkoliste przeźrocza. Dach namiotowy kryty dachówką.
• Na cmentarzu kościelnym, otoczonym kilkusetletnimi lipami figura Św. Jana Nepomucena, barokowa, z piaskowca, ufundowana po 1777 r. dla uczczenia pamięci Franciszka Kosowskiego, proboszcza kuflewskiego.
• Plebania - dom parafialny z pocz. XIXw. Drewniana, konstrukcji stupowo-zrębowej na ceglanej podmurówce, parterowa na planie prostokąta, czteroosiowa.
• Resztki parku krajobrazowego z początków XIX w. z dwiema alejami lipowymi i okazami dębów, grabów. W skład pierwszej alei lipowej wchodzi 57 lip drobnolistnych, grab i sosna wejmutka. W skład drugiej alei - 21 lip i 9 dębów szypułkowych.

Źródła

• Chlebowski B., 1880. Słownik Geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, Warszawa.
• Gajowniczek. Z.T., 1999. Historia miast miasteczek i osad w prawobrzeżnej części Ziemi Czerskiej, FPR, Latowicz.
• Gieysztorowa I., 1967. Lustracja województwa Mazowieckiego 1565 roku, cześć l. Warszawa.
• Wawrzyńczyk A., 1989. Lustracje województwa Mazowieckiego XVII wieku, T.2 (1660-1661), Warszawa.
• Pazyra S., 1939. Studia z dziejów miast na Mazowszu od XIII do początków XX wieku.
• Pazyra S., 1959. Geneza i rozwój miast mazowieckich, Warszawa.