Kórnica

Kórnica (niem. Körnitz) – wieś w Polsce położona w województwie opolskim, w powiecie krapkowickim, w gminie Krapkowice. Sołectwo Kórnica składa się z osiedla starej Kórnicy, z w 1714 roku założonej wsi służebnej Schekai/Chudoba, z w 1784 roku założonej kolonii fryderycjanskiej Reitersdorf/Rajdyna oraz z folwarku Agnesenhof/Agnieszów, założonego w 1826 roku. Kórnica zamieszkana jest w większości przez miejscową ludność śląską i niemiecką. Liczba mieszkańców waha się dziś około 700 osób (1925: 1193 mieszkańców / 1913: 1204 / 1861: 970 – 963 katolików, 7 protestantów- / 1845: 667 / 1830: 572 / 1784: 383). Sołtysem Kórnicy jest od 1999 roku pan Alfons Walczyk (MN), proboszczem parafii kórnickiej od 1991 roku jest ks. Józef Niedziela a dyrektorem Szkoły Podstawowej od 2004 jest pan Ryszard Reszczyński.

Historia

Kórnica pojawia się po raz pierwszy w historii w dokumencie z dnia 30 października 1323 roku, z panem dziedzicznym Wernerem I von Körnitz. Werner I von Körnitz przybył tutaj wraz z żoną Dobislavą, synem Andreasem oraz pewnie dalszymi kolonistami z wioski Duckwitz (koło Wrocławia), w trakcie z zachodu na wschód rozprzestrzeniającej się kolonizacji Górnego Śląska poprzez niemieckich osadników. Potomkowie Wernera von Körnitz (Andreas, Jaroslaw, Werner II, Janus i Heinrich) posiadali wioskę do 1455 roku. Tego roku wioskę otrzymał od księcia opolskiego Bolka V pan Heinrich von Müllmen. Późniejsi panowie wioski to ród Strala von Müllmen, pan Friedrich Schoff, ród von Redern (1574-1780) oraz ród hrabiów von Seherr-Thoss .

Po raz pierwszy kościół w Kórnicy jest wzmiankowany w 1433 roku. W okresie Reformacji kościół znajdował się w ręku protestantów, mieszkańcy wioski byli do XVII wieku protestantami. W 1710 roku orkan zdewastował kościół i szkołę. Nowy kościół zbudowany został w latach 1794-95 jako filia Krapkowic. Parafia utworzona została 10 V 1851 r. Przy kościele znajduje się cmentarz, a przed wejściem do świątyni wznosi się krzyż z 1893 roku, postawiony z okazji jubileuszu księdza Andreasa Krecika.

W 1864 roku Kórnica składała się z części wiejskiej oraz z majątku (Rittergut) do którego należały Schekai i Agnesenhof. Majątek z polami mierzył 2731 morgów (682 ha) ziemi i posiadał 34 konie, 91 krów, 3200 owiec i 8 świń. W części wiejskiej żyły (wraz z Schekai) 32 rodziny rolników, 15 rodzin zagrodników oraz 45 rodzin chałupników. Mieszkańcy wioski uprawiali 2217 morgów (554 ha) dobrej ziemi rolniczej i posiadali 81 koni, 380 sztuk bydła i 60 świń. W wiosce znajdowały się kościół, szkoła, 3 karczmy, 4 kowalnie, 5 posesje rzemieślnicze, 140 domów prywatnych oraz 119 budynków rolniczych.

W plebiscycie o przynależność państwową Górnego Śląska, w 1921 roku, wypowiedziało się 73% mieszkańców za przynależnością ich ojczyzny do Niemiec. W II wojnie światowej zginęło ok. 100 kórniczan na frontach wojny oraz po zajęciu wioski poprzez wojska radzieckie a później poprzez nową administrację polską. Latem 1945 roku wioska zasłynęła z powstania, jakie miejscowa ludność zorganizowała przeciw polskim władzom .

W latach 1945-54 siedziba gminy Kórnica.