Ocena internautów miejscowości Bakałarzewo
Średnia ocena: 3.3
liczba ocen: 2
Ilość ulic: 19
Ilość kodów pocztowych: 1
Współrzedne geograficzne N: 54.087780
Współrzedne geograficzne E: 22.643061
Strefa numeracyjna: Kierunkowy 87
Liczba ludności: 890
Tablice rejestracyjne: BSU
Dzielnica: Czerwonka
Bakałarzewo – miasteczko (dawniej miasto) w Polsce położona w północnej części województwa podlaskiego, w powiecie suwalskim. Jest siedzibą gminy Bakałarzewo.
Osada jest położona w obrębie Pojezierza Zachodniosuwalskiego, na granicy Mazur Garbatych i zachodniej Suwalszczyzny. Leży nad rzeką Rospudą.
W okolicy znajduje się dużo jezior rynnowych: Sumowo, Garbaś, Głębokie, Siekierewo, Skazdubek, Bolesty, Gaczne, Grabieńszczyzna, Karasiewek, Okrągłe. Teren o urozmaiconej rzeźbie polodowcowej, wiele wzniesień. Mimo wybitnych walorów krajobrazowo-wypoczynkowych infrastruktura turystyczna jest słabo rozbudowana. Turyści to głównie kajakarze uczestniczący w spływie Rospudą, łączącą się w dolnym biegu z Biebrzą.
Warunki glebowo-klimatyczne w gminie są słabe. Krótki okres wegetacyjny, mroźne i śnieżne zimy, wiosenne przymrozki nie sprzyjają rolnictwu. Ponadto pagórkowaty teren utrudnia zabiegi agrotechniczne i wpływa na szybki spływ powierzchniowy wód opadowych.
Miasteczko zostało założone w głębi puszczy w początkach XVI wieku i pierwotnie nosiło nazwę Dowspuda Bakałarzewska lub Bakałarszczyzna (Bakałarowszczyzna). W 2. połowie XVI wieku była już określana jako Bakalarowo. Nazwa pochodzi od przezwiska Mikołaja Michnowicza - "Bakałarza", pisarza królewskiego, jednego z założycieli miejscowości. Już w 1558 roku Bakałarzewo było miastem. Posiadało swego burmistrza, wójta, rajców a nawet starostę w ramach prawa dziedzica. W 1609 roku właściciel miasta i okolicznych dóbr Mikołaj Wolski ufundował do kościoła do dziś zachowany ołtarz. Na rzecz parafii przekazał też wieś Kotowinę. Od 2. połowy XVII i w XVIII wieku właścicielami Bakałarzewa byli Chlewińscy. W XIX wieku należało do Stefana Horaczko, a po jego śmierci do Kierglewicza i Jana Horaczko, a następnie do Jana Stegmana i Brunona Karwowskiego. Najstarszymi ulicami poza Rynkiem są: Kamieńska, Filipowska, Kozia, Młyńska (dawniej Królewiecka), Suwalska (dawniej Grodzieńska), Krzywa (dawniej Stodolna), Kościelna (obecnie droga do plebanii). W 1870 roku odebrano prawa miejskie i Bakałarzewo stało się osadą miejską (miasteczkiem). Na początku XX wieku mieszkało tu blisko 2000 osób, z czego ponad połowa to Żydzi. W dwudziestoleciu międzywojennym wybudowano nową, murowaną szkołę (1927 r.), kościół (1936 r.) i spółdzielnię przy rynku (ok. 1937 r.). Tuż przed wybuchem II wojny światowej miejscowość była świadkiem ogromnej manifestacji patriotycznej, w której ludność długim korowodem udała się nad pobliską niemiecką granicę.
W czasie II wojny światowej Bakałarzewo zostało w 90% zniszczone. Szczególnie ciężkie walki z hitlerowcami toczyły się w dniach 2-4 września 1939. 23 kwietnia 1944 niemiecka żandarmeria rozstrzelała Stanisława Pankiewicza z trzyosobową rodziną, a 25 maja powieszono 12 AK-owców. Od 1973 r. jest siedzibą gminy Bakałarzewo.
W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego.
Ostatnia data aktualizacji: 2012-03-17 01:44:33