Rekowo (powiat bytowski)

Rekowo (dodatkowa nazwa w j. kaszub. Rekòwò; niem. Reckow) – wieś kaszubska w Polsce na Pojezierzu Bytowskim w regionie Kaszub zwanym Gochami położona w województwie pomorskim, w powiecie bytowskim, w gminie Bytów przy trasie drogi wojewódzkiej nr 212 i nad wschodnim brzegiem jeziora Wiejskiego. W kierunku zachodnim znajduje się wzniesienie Siemierzycka Góra (256 m n.p.m.). W okolicy znajduje się kilka malowniczych jezior, w tym Połczyca (Płocicz), Boruja Duża, Boruja Mała. Wieś jest siedzibą sołectwa Rekowo w którego skład wchodzą także miejscowości Brynki Rekowskie, Bory (6 mieszkańców) i Pustkowie Rekowskie (wyludnione i opuszczone). Wieś jest również placówką Ochotniczej Straży Pożarnej.

W latach 1975-1998 miejscowość położona była w województwie słupskim.

Inne miejscowości o nazwie Rekowo: Rekowo, Rekowo Lęborskie

Historia

Rekowo jest starym siedliskiem kaszubskiej szlachty zagrodowej, swoje korzenie ma tu ród Rekowskich, oraz, być może, Regawskich. Do 1919 roku miejscowość znajdowała się pod administracją zaboru pruskiego. W okresie 20-lecia międzywojennego (pozostając po niemieckiej stronie granicy) należała do ówczesnego powiatu bytowskiego i była miejscowością graniczną (granica niemiecko-polska przebiegała na południe od wsi). Lasy na wschód od Rekowa były obszarem operacyjnym Gryfa Pomorskiego. Od zakończenia II wojny światowej wieś ponownie należy do Polski. Na obrzeżach Rekowa jest stary cmentarz niemiecki z przełomu XVIII i XIX wieku.

Niemiecka nazwa z okresu zaborów: Reckow

Zobacz też

• Borzyszkowy
• Kłączno
• Płotowo
• Wojsk