Rogów (powiat kazimierski)

Rogów – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie kazimierskim, w gminie Opatowiec.

Dawniej istniała gmina Rogów. W latach 1975-1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa kieleckiego.

Historia

Pierwsze wzmianki o Rogowie pochodzą z XV w. kiedy to należał on do rodu Hińczów (Hinczków), podskarbich królewskich.. Miejscowy kościół ufundował podskarbi królewski Hinko (Hinczko) z Rogowa. W późniejszym okresie dziedzicem wsi był Eustachy Sprowski herbu Odrowąż. Dziesięcinę o wartości 10 grzywien opłacano z łanów kmiecych biskupstwu krakowskiemu. Dziesięcinę folwarczną o wartości 3 grzywien oddawano plebanowi w Opatowcu.

Według rejestru poborowego powiatu wiślickiego z XVI w. Rogów był własnością kasztelana sandomierskiego. Miał 6 osad, 4 łany, 3 zagrodników z rolą, 2 komorników, 1 biednego i 1 rybaka. W połowie XVI w. wieś należała do rodu Szafrańców. Oddali oni Rogów pod zastaw Włochowi Prosperowi Provanie. Był on gorliwym wyznawcą kalwinizmu, a później poglądów Fausta Socyna. Wspólnie z Szafrańcami Provana przekształcił miejscowy kościół parafialny w zbór ariański. W 1562 r. w Rogowie odbył się zjazd przywódców ruchu antytrynitarskiego.

W XVII w. wieś przeszła na własność rodu Firlejów, którzy znieśli zbór. W 1751 r., ówczesny właściciel Rogowa, podkanclerzy koronny, biskup przemyski Michał z Granowa Wodzicki, w miejsce mocno zniszczonego drewnianego kościoła z XV wieku, ufundował nowy. Świątynia dotrwała do 1932 r., kiedy to strawił ją pożar.

Według spisu z 1827 r. wieś miała 56 domów i 344 mieszkańców. Oprócz kościoła parafialnego znajdowała się tutaj szkoła gminna oraz przytułek dla starców. W 1997 r. Rogów liczył 92 domy i 301 mieszkańców.

Zabytki

• Murowany kościół pw. Nawiedzenia NMP z 1934 r. wybudowany w miejsce drewnianej świątyni z 1751 r., zniszczonej w pożarze w 1932 r; obok kościoła znajduje się murowana, barokowa dzwonnica z XVIII w. i kamienna figura Matki Boskiej z 1738 roku, będąca wotum dziękczynnym biskupa Michała Wodzickiego za koronację Augusta III oraz nadanie godności kardynalskiej biskupowi krakowskiemu Janowi Aleksandrowi Lipskiemu, którego Wodzicki był bliskim współpracownikiem.

• Pozostałości zespołu dworskiego z XVII w., zniszczonego w 1944 r.; zachowane ruiny zabudowań gospodarczych, neorenesansowa baszta oraz park. O okazałym rogowskim dworze ksiądz Jan Wiśniewski w „Historycznym opisie kościołów, miast, zabytków i pamiątek w Pińczowskiem, Skalbmierskiem i Wiślickiem” w 1927 r. napisał: „Stary modrzewiowy pałac w Rogowie to zabytek pod względem historycznym i archeologicznym jako też piękny okaz dawnego dawnego budownictwa polskiego. Przed wojną jego wnętrze było istnem muzeum przeróżnych pamiątek. Część ich ocalono, wiele pokradli i poniszczyli najeźdźcy (...) Wspaniałe okazy starodawnych, rzeźbą ozdobionych pieców sięgających 1602 roku i in. pamiątek w ciągu długich wieków przechowywały te czcigodne ściany staropolskiego dworca, po Hińczach, Firlejach, Wielopolskich, Wodzickich, Potulickich, Ogińskich...”.

• Na obecnym cmentarzu w Rogowie, przez ponad dwa wieki, stał też drugi drewniany kościółek, ufundowany również przez biskupa Michała Wodzickiego. Wraz ze szpitalem dla ubogich wzniesiono go z drewna modrzewiowego w 1763 r. Miał konstrukcję zrębową. Wnętrze pokryte było polichromią z 1864 r. Podupadająca świątynia w 1997 r. została rozebrana, przewieziona do skansenu w Tokarni pod Kielcami i tam zrekonstruowana.

• Do niedawna w Rogowie znajdował się także dwukondygnacyjny spichlerz z 1684 r. Dawniej w całości drewniany, został przebudowany w 1870 r. Po przebudowie parter budynku był murowany. Zrębowe ściany piętra miały konstrukcję przysłupową. Ściany poddasza miały konstrukcję sumikowo-łątkową.

Bibliografia

• Maria i Przemysław Plichowie, "Ponidzie. Szlaki turystyczne", Warszawa 1985
• Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski, "Słownik Geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich", Warszawa 1880