Sulmierzyce (województwo łódzkie)

Sulmierzyce – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie pajęczańskim, w gminie Sulmierzyce.

W latach 1975-1998 miejscowość położona była w województwie piotrkowskim.

Miejscowość jest siedzibą gminy Sulmierzyce.

Wieś na Wysoczyźnie Bełchatowskiej — 1 400 mieszkańców (2006). W przeszłości na obszarach dzisiejszej gminy Sulmierzyce szumiały bory Puszczy Radomskiej. Z testamentu Bolesława Krzywoustego dowiadujemy się, że te rozległe, zalesione obszary wchodziły w skład Księstwa Łęczyckiego, którym po śmierci władcy władała wdowa – Księżna Salomea. W źródłach pisanych Sulmierzyce wzmiankowane są jako wieś szlachecka. Nie wiadomo kto i kiedy założył osadę. Przypuszczalnie był to szlachcic z rodu Ostojczyków, którzy byli w Sulmierzycach do roku 1470. Istnieje prawdopodobieństwo, że nazwa Sulmierzyce wywodzi się od imienia Sulmir – jednego z założycieli wsi. Wieś Sulmierzyce rozłożyła się po obu stronach doliny w kształcie niecki na długości około 800 m., 1 km od dworu, z drogą położoną w środku wsi, znaną już w średniowieczu. W 1800 roku do Sulmierzyc przybyli Żydzi. Najstarsze akta stanu cywilnego, jakie zachowały się z roku 1814, są dowodem na istnienie gminy żydowskiej wyznaniowej. Rok 1851 to rok groźnego pożaru, w którym spaliła się cała wieś. Lata okupacji to nie tylko lata eksterminacji mieszkańców, ale też rozkradanie mienia. Niemcy rabują wtedy dzwon „Jan” z dzwonnicy w Sulmierzycach, który ocalał podczas I wojny światowej ze względu na swój ciężar. Wieś jest usytuowana przy drodze powiatowej z Pajęczna do Kamieńska

Zobacz też

• Cmentarz żydowski w Sulmierzycach