Czarnocin (województwo łódzkie)

Czarnocin – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie piotrkowskim, w gminie Czarnocin.

W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa piotrkowskiego.

Historia

Jedna z najstarszych polskich wsi. Wzmiankowana na początku XII wieku jako wieś książęca, rycerska i narodowa. W 1223 roku została nadana biskupowi Chrystianowi przez księcia Konrada I. Ponownie stała się wsią książęcą w 1260 roku by w 1289 roku stać się wsią należącą do biskupa włocławskiego Wisława i jego następców. Arcybiskup gnieźnieński Jakub herbu Świnka 23 kwietnia 1289 roku erygował we wsi parafię a drewniany kościół ufundował biskup Wisław. Kościół przetrwał do 1712 roku kiedy to spłonął.

Od 1797 roku wieś stała się własnością rządu zaborczego, który wydzierżawił wieś osobom prywatnym.

1 kwietnia 1921 rząd polski rozparcelował dobra czarnocińskie pozostawiając część z zabudowaniami folwarcznymi dla siebie.

Zabytki

We wsi znajduje się zabytkowy Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny wybudowany w latach 1880-1891. Konsekrowany 5 maja 1891 roku przez biskupa włocławskiego (kujawsko-kaliskiego) Aleksandra Kazimierza Bereśniewicza. W 1905 roku kościół został odnowiony oraz rozbudowany o zakrystię, dzwonnicę i wieżę.

Według rejestru zabytków KOBiDZ na listę zabytków wpisane są obiekty:

• kapliczka pw. św. Marka, drewniany, XVIII, nr rej.: 9-I-9 z 12.09.1947
• park przyszkolny, 1924, nr rej.: 292 z 31.08.1983 i z 1.10.1993
• budynek przystanku kolejowego, drewn. z nastawnią, mur. 2 poł. XIX, 1918, nr rej.: A/4 z 29.04.2002