Mapa miejscowości Sikórz

Informacje o Sikórz:

Ilość kodów pocztowych: 1

Współrzedne geograficzne N: 52.638062

Współrzedne geograficzne E: 19.590281

Strefa numeracyjna: Kierunkowy 24

Liczba ludności: 830

Tablice rejestracyjne: WPL

Dzielnice, Sikórz

Dzielnica: Pieńki

Sikórz (województwo mazowieckie)

Sikórz – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie płockim, w gminie Brudzeń Duży.

Opis

Za Królestwa Polskiego istniała gmina Sikorz. W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa płockiego.

Sikórz położony jest nad Skrwą Prawą, na północny zachód od Płocka. Historycznie należała do ziemi dobrzyńskiej. Wieś jest położona na Pojezierzu Dobrzyńskim. Prawie cała leży na obszarze Brudzeńskiego Parku Krajobrazowego

Przez Sikórz przebiega droga wojewódzka 559 łącząca Płock z Lipnem, oraz droga wojewódzka 540 do Bielska. Oprócz autobusów PKS, kursuje również linia autobusowa nr 17 Komunikacji Miejskiej Płock.

W okresie międzywojennym Piwniccy, ostatni właściciele Sikorza, gościli tu m.in. Tadeusza Dołęgę-Mostowicza, który tutaj właśnie napisał powieść „Znachor”, oraz Juliana Tuwima, kilkakrotnie wspominającego Sikórz w „Kwiatach polskich”. Wakacje spędzali tutaj również pisarze: Antoni Słonimski, Kazimiera Iłłakowiczówna i Kazimierz Wierzyński. Plenery „sikorskie” były inspiracją dla znanych malarzy: Jana Piotra Norblina, a później braci Stanisława i Józefa Czajkowskich.

W Sikorzu znajduje się XIX–wieczny kompleks pałacowo-parkowy ostatnich właścicieli – Piwnickich, neogotycki kościół parafialny pw. Świętej Trójcy, pobudowany na miejscu wcześniejszych świątyń. Od pałacu do kościoła prowadzi zabytkowa aleja lipowo-kasztanowcowa. Obejrzeć tu można fragment kapliczki Matki Bożej Bolesnej – pozostałość Kalwarii z pierwszej połowy XIX wieku.

Pośrodku tej zabytkowej alei znajduje się kompleks katolickich szkół: Niepublicznego Gimnazjum Katolickiego im. bł. abp. A. J. Nowowiejskiego i bł. bp. L. Wetmańskiego oraz Niższego Seminarium Duchownego Liceum Ogólnokształcącego im. św. Stanisława Kostki. Projekt obiektu przygotował architekt inż. Zbigniew Kawecki z Włocławka, a kamień węgielny pod tę budowę poświęcił w dniu 7 czerwca 1991 r. Jan Paweł II. Prace budowlane zakończono uroczystym poświęceniem i otwarciem obiektu w dniu 30 stycznia 1999 r., którego dokonał nuncjusz apostolski w Polsce abp Józef Kowalczyk.