Boguszyce (województwo opolskie)

Boguszyce (dodatkowa nazwa w j. niem. Boguschütz, nazwa niemiecka w 1936-1945: Gottesdorf) – wieś w Polsce położona w województwie opolskim, w powiecie opolskim, w gminie Prószków. Od 1950 miejscowość administracyjnie należy do województwa opolskiego.

Historia

Nazwa wsi pochodzi od imienia Bogusz - pojawia się w dokumentach księcia Władysława Opolczyka z 1260 roku jako Bogusici. Jej nazwa zmieniała się na : "Bogusici", "Bogussicz", "Boguschicze", "Bogschitz", "Boguschütz", wreszcie w 1936 na "Gottesdorf". W 1783 roku zamieszkiwało Boguszyce tylko 170 osób, wieś miała jedną rozwiniętą jak na tamte czasy i potrzeby sieć usług, gdyż oprócz rolników mieszkali w niej młynarz, kowal, szynkarz i rybak. Sto lat później oprócz młyna wodnego stał też wiatrak, uruchomiono wapiennik, a jeszcze nieco później tartak. Kilka rodzin zajmowało się handlem krupami (kaszą).

Około 1850 roku przeprowadzono we wsi pierwsze scalenia i komasację gruntów. Podzielono wówczas gospodarzy na kilka grup, w zależności od posiadanej ziemi. "Arystokrację" wiejską tworzyli gburzy, mający od 25 do 50 hektarów. Odpowiednio mniej ziemi mieli trzyćwiertnicy i półgburzy. U dołu drabiny byli zagrodnicy gospodarujący na około 7 hektarach, a na samym dole chałupnicy, którzy posiadali tylko dom i niewielkie poletko. W 1864 roku gospodarzyło w Boguszycach 17 półgburów, trzyćwiertników i gburów, 19 zagrodników i 12 chałupników.

W miejscowej szkole uczyły się także dzieci z Chrzowic i Źlinic.

Podczas plebiscytu w 1921 roku 178 osób głosowało za Polską, a 149 za Niemcami.

Najbardziej tragicznym okresem w najnowszych dziejach miejscowości był styczeń 1945 roku, kiedy to wkraczające do wsi wojska radzieckie zamordowały w ciągu kilku dni co najmniej 200 mieszkańców (ta liczba może być większa, gdyż w tym czasie przybyło tutaj wielu uciekinierów z prawobrzeżnego Opola). Doszło też do wielu gwałtów na miejscowych kobietach.

Kościół

Zbudowany w latach 1868-1872. Kościół budowali mieszkańcy wsi Boguszyce i Źlinice. W latach 1872-1876 wybudowano plebanię, składającą się z domu mieszkalnego, stodoły, obory i szopy. Założono też przy niej sad. Do 1925 roku nabożeństwa odbywały się w języku polskim, od roku 1925-1939 jedno nabożeństwo po polsku i drugie po niemiecku. W czasie drugiej wojny światowej tylko w języku niemieckim.