Jabłoń-Piotrowce

Jabłoń-Piotrowce – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie wysokomazowieckim, w gminie Nowe Piekuty.

W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa łomżyńskiego.

Historia wsi

Wieś założona prawdopodobnie na przełomie XV i XVI w. przez Piotra z rodu Jabłońskich. Wraz z innymi wsiami tworzyła okolicę szlachecką Jabłoń wzmiankowaną w XV w. Wsie rozróżnione drugim członem nazwy.

Spis wojskowy z 1528 r. wymienia 2 rycerzy: Jana Petrowicza z Małkoni i Tworko Petrowicza. W 1580 dziedziczyli tu: Jakub Stawierej (1/2 włóki), Stanisław Kostro (1 włóka), Stanisław Moczydło (2 włóki i 22 morgi), Jurga Kostro (1/2 włóki).

W XVII w. Piotrowice. Spis podatkowy z roku 1673 wymienia Stanisława Płońskiego, viceregenta ziemskiego bielskiego.

W I Rzeczypospolitej miejscowość należała do ziemi bielskiej.

W roku 1827 wieś liczyła 31 domów i 170 mieszkańców. Pod koniec XIX w. należała do powiatu mazowieckiego, gmina Piekuty, parafia Jabłoń. Domów 29, grunty rolne w pszennej glebie o powierzchni 388 morgów.

Na przełomie XIX i XX w. na 31 gospodarstw 30 należało do drobnoszlacheckich właścicieli. Uprawiano wtedy 232 ha ziemi. Przeciętne gospodarstwo liczyło prawie 6 ha.

W czasie spisu powszechnego z 1921 r. naliczono 26 domów i 164 mieszkańców.

W roku 2008 wieś liczyła 25 domów i 126 mieszkańców.