Sikory-Bartkowięta

Sikory-Bartkowięta – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie wysokomazowieckim, w gminie Kobylin-Borzymy.

Historia

Według Zygmunta Glogera Sikory zostały założone w roku 1421 przez Macieja Sikorę, który posiadłość rozdzielił między synów. Od ich imion wzięły nazwę nowo założone wsie.

W I Rzeczypospolitej Sikory należały do ziemi bielskiej.

Pod koniec XIX w. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego informuje: Sikory, okolica szlachecka w powiecie mazowieckim, gmina Piszczaty, parafia Kobylin.

W roku 1827 Sikory-Bartkowięta liczyły 10 domów i 62 mieszkańców.

Inne informacje

Lokalizacja

W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa łomżyńskiego. Od 1999 roku Sikory Bartkowięta znajdują się w obrębie nowo powstałego województwa podlaskiego. Wieś położona jest w środkowej części województwa. Głównym szlakiem komunikacyjnym jest droga krajowa nr 8 (Warszawa – Białystok), biegnąca w odległości ok. 2 km na południe od Sikor.

Geologia

Sikory leżą na granicy Wyniesienia Mazursko-Suwalskiego i Obniżenia Podlaskiego, powstałych w okresie fałdowań prekambryjskich. Rzeźba terenu została ukształtowana w okresie czwartorzędu, a dokładniej podczas zlodowacenia podlaskiego. Formy glacjalne w obecnej chwili nie są tak wyraziste jak to ma miejsce w innych regionach Polski, lecz możemy doszukać się pozostałości lodowca (płytkie rynny polodowcowe oraz niewielkie stożki sandrowe).

Gleby

Na obszarze wsi dominują gleby bielicowe i płowe, wytworzone z piasków i glin zwałowych. Duży odsetek stanowią również gleby torfowe, powstałe w dolinie rzeki Śliny oraz w większych zagłębieniach terenu. Przeważają więc gleby słabych klas bonitacyjnych (VI, V oraz IVb).

Klimat

Sikory znajdują się na granicy dwóch regionów klimatycznych; Mazurskiego oraz Mazowiecko-Podlaskiego. Występuje tu przewaga wpływów kontynentalnych, bezpośredni wpływ Bałtyku jest niewielki. Średnia temperatura powietrza w styczniu wynosi ok. –5 °C, w lipcu natomiast +18–18,5 °C.