Parchowo

Parchowo (dodatkowa nazwa w j. kaszub. Parchòwò) – duża kaszubska wieś letniskowa w Polsce na zachodnim skraju Pojezierza Kaszubskiego położona w województwie pomorskim, w powiecie bytowskim, w gminie Parchowo. Wieś jest siedzibą sołectwa Parchowo, w którego skład wchodzą również miejscowości Parchowski Bór, Parchowski Młyn, Zielony Dwór, Frydrychowo, Karłowo i Wiślany. Miejscowość jest siedzibą gminy Parchowo i leży przy trasie drogi wojewódzkiej nr 228 (Kartuzy-Klukowa Huta-Sulęczyno-Bytów), znajdują się tu również placówka Ochotniczej Straży Pożarnej i liczne kwatery agroturystyczne.

W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa słupskiego.

Inne miejscowości o nazwie Parchowo: Parchów

Zabytki

• Kościół neogotycki św. Mikołaja z 1855 roku z barokowym wyposażeniem wnętrz
• XVIII i XIX-wieczna kaszubska zabudowa wiejska
• Pałac szlachecki z XIX wieku (obecnie siedziba ośrodka opieki społecznej)

Z kart historii

Pierwsze wzmianki o Parchowie pochodzą z roku 1253. Od roku 1309 po zdobyciu Pomorza Gdańskiego przez Krzyżaków pod administracją zakonną. Od roku 1466 własność królewska i siedziba starostwa niegrodowego (większość starostów pochodziła z rodów Szczepańskich i Krokowskich). Do 1918 Parchowo znajdowało się na terenach objętych administracją zaboru pruskiego. Po I wojnie światowej Parchowo wróciło do Polski. Wieś należała do ówczesnego powiatu kartuskiego II Rzeczypospolitej. W latach okupacji niemieckiej działały tu ugrupowania ruchu oporu Gryfa Pomorskiego. Po II wojnie światowej do połowy lat 50. Parchowo znajdowało się w ówczesnym województwie gdańskim. W połowie lat 50. wieś, podobnie jak i całą gminę przyłączono do nowo utworzonego województwa koszalińskiego.

Zobacz też

• Nakla
• Jamno
• Jezioro Mausz
• Pomysk Wielki
• Sulęczyno
• Sylczno