Załakowo

Załakowo (dodatkowa nazwa w j. kaszub. Załkòwò) – wieś kaszubska w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie kartuskim, w gminie Sierakowice – 8 km od Sierakowic, 30 km od Kartuz, 40 km od Kościerzyny, 70 km od Gdańska. Wieś jest siedzibą sołectwa Załakowo, w którego skład wchodzą również Skrzeszewo i Olszewko. W pobliżu, nad jeziorem Świętym znajduje się b. ośrodek wypoczynkowy PKP Załakowo, w Siemirowicach lotnisko Marynarki Wojennej (7 km).

">edytuj] Nazwy źródłowe miejscowości

Paluwicz (1400), Palowicz, niem. Klein Salekau, Salekow (1437), Salakowo (1565), Szalakowo (1571), Zalokowa (1773), Salakowo (1789), Salkowo (1820), Sallakowo (1865), Salkau (1942).

Historia

W okolicy zlokalizowano cmentarzysko płaskie z wczesnej epoki żelaza. W 1421 przywilej lokacyjny, a więc z czasów krzyżackich, wymienia dla tej wsi 13 włók (ok. 220 ha, dla porównania wielkość obecnego sołectwa to 1424 ha). Następnie miejscowość stanowiła tak zwaną królewszczyznę. W 1818 oddano do użytku szkołę. Na początku XIX (1822) – siedziba gminy.

Chronologia wydarzeń

tereny Załakowa należały

• do 1308 – do kasztelanii w Chmielnie (Księstwo Pomorskie)
• od 1308 – do wójtostwa w Mirachowie (państwo krzyżackie)
• 1466–1772 – do starostwa mirachowskiego (Rzeczpospolita szlachecka)
• od 1772 – zabór pruski
• od 1793 – do Rejencji Zachodniopruskiej w Kwidzynie (Prusy Zachodnie)
• od 1815 – do Rejencji w Gdańsku (Prusy Zachodnie)
• 1818-1920 – do powiatu kartuskiego (Prusy Zachodnie)
• 1920-1939 – do powiatu kartuskiego (II Rzeczpospolita)
• 1939-1945 – do powiatu kartuskiego (pod okupacją III Rzeszy Niemieckiej)
• 1945-1975 – do gminy Sierakowice, powiatu kartuskiego, województwa gdańskiego (PRL)
• 1975-1998 – do gminy Sierakowice, województwa gdańskiego (Polska Rzeczpospolita Ludowa, Rzeczpospolita Polska)
• od 1999 – do gminy Sierakowice, powiatu kartuskiego, województwa pomorskiego (Rzeczpospolita Polska)

Literatura

• Leon Młyński, "V wieków Załakowa"