Łąkorz

Łąkorz – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie nowomiejskim, w gminie Biskupiec.

Miejscowość leży nad jeziorem o tej samej nazwie.

Wymieniona w XIV w. jako włościańska wieś kościelna - Lynker, Alde Linkor, po 1570 r. Łąkorz Wielki.

Kościół parafialny pw. św. Mikołaja biskupa został wzniesiony w I połowie XIV w., w tym samym czasie założono parafię.

W czasach krzyżackich wieś podlegała komturstwu radzyńskiemu. Dobra łąkorskie w 1438 r. nadał wielki mistrz Paweł Russdorf dożywotnio Hansowi Kaschlo za zasługi oddane Zakonowi. W XVI w. przeszły na własność Rzeczypospolitej.

Od 1560 r. w powiecie michałowskim, od 1818 r. w powiecie lubawskim.

Odbywały się tu sądy ziemskie. W XVII w., mimo nowego kościoła, parafia Łąkorz staje się filią kolejnych parafii: Lipinki, Ostrowite, Skarlin. Od 1899 r. Łąkorz został odrębnym obwodem duszpasterskim, a 9 lutego 1914 r. na powrót erygowano samodzielną parafię.

Zachował się Wilkierz na starostwo łąkorskie - rkps 1629-1705 autorstwa Tomasza Działyńskiego, starosty łąkorskiego

Do 1954 roku istniała gmina Łąkorz. W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa toruńskiego..