Kołbaskowo

Kołbaskowo (do 1945 niem. Kolbitzow, dawn. Colbitzow) – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie polickim, w gminie Kołbaskowo, na Wzniesieniach Szczecińskich. Miejscowość jest siedzibą gminy Kołbaskowo. Położona jest w odległości 10 km od Szczecina przy granicy z Niemcami.

W latach 1975-1998 miejscowość położona była w województwie szczecińskim.

Transport

Przez wieś przebiega droga krajowa nr 13 na odcinku Szczecin – Kołbaskowo – Rosówek dalej do Schwedt/Oder, zaś w pobliżu autostrada A6 Szczecin – Berlin przy której znajdowało się przejście graniczne

Od 2004 wieś posiada bezpośrednie połączenie ze Szczecinem w postaci miejskiej linii autobusowej nr 81, biegnącej od Dworca Głównego w Szczecinie, przez Warzymice i Przecław do Kołbaskowa.

Historia i zabytki

Pierwsze wzmianki o wsi pochodzą z 1243 roku, gdy książę Barnim I nadaje klasztorowi cysterek w Szczecinie dziesięcinę z Kołbaskowa. W 1286 roku klasztor otrzymuje wieś Kołbaskowo na własność i prawdopodobnie w tym czasie rozpoczyna się budowa tutejszego kościoła.

W centrum wsi znajduje się XIV-wieczny kościół. Jest to późnoromańska budowla salowa, wzniesiona na planie prostokąta, bez wieży zachodniej. Elewacje ścian wymurowane są z w miarę regularnie ułożonych warstw kwadr granitowych o niewielkim tylko stopniu obróbki i o różnej wielkości. Jedynie uskokowe portale – południowy (obecnie zamurowany) i nieistniejący już dzisiaj zachodni – a także narożniki, wykonano z dokładniej obrobionych kwadr granitowych.

Elewacja wschodnia posiada charakterystyczny dla tego okresu układ trzech wąskich, ostrołukowych, rozglifionych na zewnątrz okien, z których środkowe jest nieco wyższe. Jej szczyt natomiast ozdobiony jest piramidalną blendą w obramieniu ceglanym. Elewacja zachodnia ze szczytem przesłonięta jest przez dobudowaną w XVIII wieku wieżę, nakrytą płaskim dachem namiotowym. W wieży znajduje się główne wejście do kościoła

W elewacji południowej zachował się relikt pierwotnego okna o ościeżach kamiennych i łuku zamknięcia mniej ostrym jak w pozostałych obmurowanych oknach. Także zachowany portal południowy ma tylko nieznacznie załamaną archiwoltę.

Świątynia posiada strop drewniany i nakryta jest ceramicznym dachem dwuspadowym. W roku 1984 przeprowadzono restaurację świątyni. Odbito wówczas tynki zewnętrzne, odsłonięto wątek gotycki ścian i okien. We wnętrzu odnowiono posadzkę, strop, ściany, odkryto portal południowy. Wykonano również nowe oszklenie witrażowe. Uporządkowano także plac kościelny otoczony kamienno-ceglanym murem.

Na wyposażeniu kościoła znajdują się:

• XVIII-wieczny ołtarz barokowy poddany gruntownej konserwacji w 1993 roku.
• Gotycka empora chórowa wsparta na dwóch filarach.
• Dzwony z 1600 i 1705 roku.

Źródła

• Encyklopedia Szczecina. T. Suplement 1 A-Ż. Szczecin: Uniwersytet Szczeciński, 2003, s. 120-121. ISBN 83-7241-272-3.  (pol.)

Zobacz też

• powiat policki
• Szczecin
• Korekty granic Polski od 1945 roku