Siadło Dolne

Siadło Dolne (do 1945 niem. Niederzahden) – mała wieś w gminie Kołbaskowo, (powiat policki, województwo zachodniopomorskie), w dolinie nad Odrą, ok. 6 km na południe od Szczecina. Leży u podnóża Wału Stobniańskiego, rozciągającego się na przestrzeni kilkunastu kilometrów - od Bezrzecza do brzegu Odry w Siadle Dolnym. W pobliżu wsi znajduje się Park Krajobrazowy Doliny Dolnej Odry.

Historia

W X-XII wieku istniał tu gród Pomorzan (na miejscu wcześniejszej osady ludów kultury łużyckiej: ok. 750 - 400 r. p.n.e.). Tereny obu dzisiejszych wsi: Siadła Dolnego i Siadła Górnego wymieniane były, jako uiszczające dziesięcinę kościołowi Św. Jakuba w Szczecinie (ok. 1191). W 1203 również pojawia się informacja o istnieniu na tych terenach wsi, natomiast w 1272 wieś wymieniona jest jako należąca do kapituły mariackiej w Szczecinie.

Od średniowiecza aż do XVIII wieku wieś Siadło Dolne znana była z uprawy winorośli na nasłonecznionych, południowych stokach Wału, nad Odrą. Podczas I wojny światowej pomiędzy Siadłem Dolnym a Górnym wydobywano węgiel brunatny. W czasie II wojny światowej zlokalizowano tu obóz jeńców wojennych polskich, francuskich i radzieckich; po wojnie odkryto masowy grób ofiar obozu. W kwietniu 1945 trwały tu ciężkie dziesięciodniowe walki 65 armii gen. Pawła Batowa zmierzającej do sforsowania obu odnóg Odry i zajęcia Szczecina.

W latach 1975-1998 miejscowość położona była w województwie szczecińskim.

Na Młyńskiej Górze (65 m n.p.m.) są pozostałości grodziska o wymiarach: 40 x 50 m. Na terenie posesji nr 31 rośnie cis drzewiasty o obwodzie około 185 cm. W północnej części wsi znajduje się głaz narzutowy (gnejs różowy) o obwodzie 5,50 m i wysokości 0,70 m (nad terenem).

Zobacz też

• Siadło Górne
• Wielkie Miasto Szczecin