Bukowiec (województwo lubuskie)

Bukowiec (niem. Bauchwitz) – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie międzyrzeckim, w gminie Międzyrzecz.

W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gorzowskiego.

Położenie

Bukowiec położony jest 10 kilometrów na południowy zachód od Międzyrzecza przy lokalnej drodze do Zbąszynka. Miejscowość leży na zboczu tzw. Wału Bukowieckiego, który stanowi lokalną kulminację moreny o wysokości do 133 m n.p.m. Wzgórza Wału Bukowieckiego ciągną się pomiędzy Wyszanowem, Bukowcem i Lutolem Suchym. Wokół znajdują się duże obszary leśne z ukrytymi jeziorami (Bukowieckie, Wyszanowskie).

Historia

Wieś wzmiankowana w 1236 roku jako Bucove. Pierwszymi znanymi właścicielami wsi była rodzina Bukowieckich. W roku 1578 Franciszek Bukowiecki sprzedał część swoich udziałów w wiosce Bartłomiejowi Szlichtyngowi, od tego roku rodzina Szlichtyngów zaczęła dodawać sobie do nazwiska przydomek "z Bukowca". Tu urodził się Jan Bukowiecki (ur. ok. 1597, zm. 1640–1643), który był autorem rozprawy moralnej De liberalitate et avaritia brevis dissertatio auctore Joanne Bukowiecki a Bukowiec (Krótka rozprawa o hojności i skąpstwie napisana przez Jana Bukowieckiego z Bukowca). Był to niewielki traktat filozoficzny, który stanowi zapis świadomości kalwińskiej szlachty zamieszkującej pogranicze wielkopolsko-brandenburskie. Z dzieła pochodzi zawołanie rodziny Bukowieckich: Cnota tylko jest szlachectwem.

W 1653 roku Bukowiec przeszedł na własność rodziny Unrugów. Ostatnimi właścicielami wsi (w latach 1884-1945) była rodzina von Gersdorff. Przed drugą wojną światową w Bukowcu znajdowały się drewniany kościół, duży folwark, pałac właścicieli z XVII w. (spłonął po wejściu wojsk radzieckich), cegielnia, wiatrak, dwie kuźnie, gospoda i kilka sklepów. Miejscowość liczyła 950 mieszkańców.

Po wojnie wieś została zasiedlona przez ludność pochodzącą z Kresów i z centralnej Polski. Obecnie we wsi znajduje się kościół pod wezwaniem świętego Marcina, szkoła podstawowa, stacja PKP, przystanek PKS, kilka sklepów, bar i dyskoteka. Z dawnego folwarku pozostał budynek bramny z wieżami, gorzelnia i część zabudowań gospodarczych. Obok zabudowań folwarku zachował się park krajobrazowy, położony w wąwozie, z wieloma rzadkimi drzewami (m.in. kilka cisów i drzew egzotycznych).

W Bukowcu znajdował się zabytkowy drewniany kościół wzniesiony w 1550 roku, który zniszczył pożar w 1978 r. Teraz na jego miejscu znajduje się nowa świątynia wybudowana w latach 1980-1983.