Dobrocin (województwo warmińsko-mazurskie)

Dobrocin (niem. Alt Bestendorf) - wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie ostródzkim, w gminie Małdyty na trasie linii kolejowej Elbląg-Morąg-Olsztyn i przy drodze wojewódzkiej nr 519.

W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego. W latach 1945-46 miejscowość nosiła nazwę Świętogóry

Historia

Wieś powstała w końcu XIII w., w pobliżu dawnego szlaku handlowego, wiodącego z Malborka do Elbląga. Data lokacji nie jest znana – wieś lokowana przez komturstwo elbląskie na 81 włókach na prawie chełmińskim. Od XV w. w posiadaniu Wilmsdorfów (w polskiej literaturze znani jako Wilamowscy). W roku 1467 komtur pasłęcki – Henryk Reuss – nadał wieś Wilamowo rycerzowi pruskiemu – Janikowi von Perband (Przebędowskiemu) – za wierność Zakonowi w czasie wojny polsko-krzyżackiej. Od tej pory Perbandowie zaczęli zwać się Wilmsdorfami. Należały do nich rozległe dobra w okolicy, m.in. Dobrocin, gdzie założyli swoją rezydencję ok. 1530 r. Około roku 1540 Dobrocin przeszedł w posiadanie Wilamowskich z pobliskiego Wilamowa. W 1702 roku, Jost Bernadr Wilamowski (starosta w Szestnie) na 30 włokach tak zwanych nowizn osiedlił chłopów: Zygmunta Łupieńskiego, Bartłomieja Dyktorowskiego, Andrzeja Gansłowskiego, Michała Grzecha, Wojtka Ranta, Macieja Stasia, Michała Krupę, Jakuba Górnego, Adama Fręckowskiego i Pawła Kiepera. Prawdopodobnie na tych włokach powstał później folwark. Następnie wieś była we władaniu Waldburgów i od końca XVIII w. von Domhardtów. Do baron von Domhardt należał także Sambród z pięcioma folwarkami. W obawie przez rozdrobnieniem dóbr Domhardtowie przekształcili je w powiernictwo rodowe. Około roku 1900 dobra w Dobrocinie należały do barona von Goltz-Domhardt i obejmowały łącznie 5681 ha, w tym 2266 ha ziemi uprawnej, 909 ha łąk i 92 ha pastwisk 2364 ha zajmowały klasy a 50 ha zbiorniki wodne, drogi i nieużytki.

W 1782 wieś bez folwarków liczyła 28 domów, w 1858 – 19 gospodarstw domowych z 275 mieszkańcami. W 1939 r. było tu 128 gospodarstw domowych z 508 mieszkańcami. 396 osób utrzymywało się z rolnictwa i leśnictwa, 40 z pracy w przemyśle lub rzemiośle, 20 z pracy w handlu. 10 gospodarstw rolnych miało powierzchnię w klasie wielkości 0,5-5 ha, cztery – 5-10 ha, trzy miały powierzchnie w przedziale 10-20 ha, 6 – powierzchnie 20-100 ha i trzy miały areał większy niż 100 ha.

Przed 1945 Dobrocin stanowił własność barona Otto von Goltz-Domhardt.

W roku 1973 jako osada i stacja PKP Dobrocin należał do powiatu morąskiego, gmina Małdyty, poczta Dobrocin.

Zabytki i atrakcje turystyczne

Pałac, pierwotnie barokowy w końcu XIX w. przebudowany w stylu neorenesansowym, na planie nieregularnym, z dwiema wieżyczkami, piętrowy.

Od 1946 w pałacu mieściło się technikum rolnicze, a obecnie Zespół Szkół Agro-Ekonomicznych.

Folwarczny Stawek (niem. Fichtenwäldchenteich) – staw o powierzchni około 3 ha, położony między jeziorem Czarnym a majątkiem Dobrocin.

Szkoła w Dobrocinie

Szkoła we wsi powstała około roku 1700. W wieku XIX wybudowano kolejny budynek, tym razem murowany. W 1929 r. poszerzono szkołę i przekształcono w dwuklasową z dwoma nauczycielami. Do szkoły uczęszczały dzieci ze wsi: Kozia Wólka, Naświty, Nowe Kiełkuty, Stare Kiełkuty (nie licząc Dobrocina).

Inne miejscowości o nazwie Dobrocin: Dobrocin, Dobrocinek

Bibliografia

• "Morąg – z dziejów miasta i powiatu", Pojezierze, Olsztyn 1973
• Rzempołuch A., 1993. Przewodnik po zabytkach sztuki dawnych Prus Wschodnich. Agencja Wyd. "Remix", Olsztyn

Zobacz też

• Lasy Dobrocińskie