Rekowo (powiat stargardzki)

Rekowo (dawniej:niem. Reckow) – wieś okolnica w województwie zachodniopomorskim, w powiecie stargardzkim, w gminie Kobylanka.

W latach 1975-1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa szczecińskiego.

Wieś jest położona przy gminnej drodze łączącej Rekowo z przebiegającą 2 km na wschód drogą wojewódzką nr 120. Rekowo leży 4 km na południowy zachód od Kobylanki (siedziby gminy) i 15 km na zachód od Stargardu (siedziby powiatu). Najmniejsza i najstarsza wieś (nie licząc przysiółków i kolonii) w gminie Kobylanka.

Wieś została około 1173 - 1176 roku przekazana przez Warcisława Świętoborzyca kasztelana szczecińskiego opactwu cystersów w Kołbaczu. Rekowo było jedną z sześciu wsi, które weszły w skład pierwszego uposażenia klasztoru. W pobliżu Rekowa kołbaccy cystersi założyli własne gospodarstwo, które jest wymieniane w zapisach z 1345 i 1355 roku. W inwentaryzacji przeprowadzonej po sekularyzacji dóbr cystersów z Kołbacza w 1541 roku, do domeny książęcej przeszła "wieś z 10 łanami oraz mały folwark".

Do roku 1950 istniał we wsi kościół ryglowy z II połowy XVIII wieku.. Zachował się natomiast mur kamienny, który niegdyś otaczał kościół i znajdujący się przy nim cmentarz. Kilka przedwojennych domów w Rekowie posiada ozdobne elewacje.

Węzeł znakowanych szlaków turystycznych:

• Szlak Rekowski
• Szlak im. Bolesława Czwójdzińskiego