Drążgów

Drążgów – wieś (dawniej miasto) w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie ryckim, w gminie Ułęż.

Historia

Wykopalistka prowadzone w latach 1988-1990 oraz 1996 roku przez prof. dr hab. Andrzeja Kokowskiego z UMCS w Lublinie dowodzą, że w Drążgowie istniał kompleks osadniczy kultury przeworskiej rozwijającej się między III a V wiekiem n.e. Wiedza o dawnym osadnictwie przetrwała w lokalnym nazewnictwie miejsc - teren, na którym prowadzono wspomniane wykopaliska, mieszkańcy Drążgowa od wielu pokoleń naywali "grodziskiem".

Od XV w. wieś Drążgowskich, którzy lokowali miasto przed 1517 r. przy przeprawie przez Wieprz (w 1544 Firlejowie założyli konkurencyjny Baranów) od 1530 Kłoczkowski, w 1544 ponowny akt lokacyjny i od 1712 Stadnickich, których Teresa wnosi Ossolińskiemu, od. pocz. XIX Tarnowscy, którzy 1818 obejmują prawa miejskie. W 1826 Antoni Maciejowski kupuje dobra i zakłada rezydencję, od poł. XIX Karol Meizner, potem Rudnickich, Bielickich, w 1889 Światopełk – Czertwertyńska, a po niej Ign. Ginczelowski, który rozprzedaje dobra.

W 1827 – 138 mieszkańców i 50 domów, w 1929 – 454 mieszkańców i 114 domów.

W 1940 pożar strawił wszystko, łącznie z kościołem.

Układ urbanistyczny

Zatarty, ośrodkiem był Rynek 100 x 75 mieszczący 7-9 działek o szer. 10 m. W pierzei, na zachód od Rynku równoległa do niego droga – był to układ d. nawsia. (I. Mazur – Tymburska, Studium hist. urbanist., maszyn. PKZ O-Lublin, 1984).

Architektura rezydencjonalna

W 1826 z materiałów zgromadzonych na kościół Ant. Maciejewski zbudował dwór i zespół folwarczny – rozebrane po II wojnie , usytuowane w płd. wsch. części osady, gdzie dziś domy 44-45.

Architektura sakralna

Parafia utworzona 1334-1335 przez Jana Bodzantę, biskupa krakowskiego w oparciu o Fundację Drążgowskich, z kościołem najpierw drewnianym, zamienionym w 1575 przez dziedzica Mikołaja Kłoczowskiego na zbór ariański na okres 30 lat; drugi kościół drewniany pod wezwaniem św. Trójcy – wzniesiony staraniem ks. Michała Wierzbowskiego w 1771 usytuowany był w płn. wsch. narożu Rynku, spalony 1940 i nie odbudowany. Plebania z 1781, drew. otynkowana, parterowa, pierwotnie z gankiem (pozostałością są półkolumny toskańskie), po II wojnie przebudowana, utraciła cechy stylowe (Kat. Zab. X, z. 21).

W 1886 siedziba parafii z Drążgowa została przeniesiona do Sobieszyna. Tam, w latach 1883-1886, staraniem ks. Feliksa Majewskiego, kosztem Kajetana Kickiego, wybudowano nowy murowany kościół w stylu neogotyckim. Został on konsekrowany 1886 przez Wincentego Teofila Chościak Popiela, arcybiskupa warszawskiego.

Komunikacja

Miasto przy przeprawie przez Wieprz, na trakcie Lublin - Kurów - Drążgów - Tuchowicze - Łuków, obecnie szosa Baranów - Sobieszyn - Ryki.

Miejsca pamięci

Cmentarz paraf. z k. XVIII, nieczynny, na płn. wschód od osady, przy drodze polnej do Sobieszyna, o pow. 0,45 ha.

Zobacz też

Parafia Podwyższenia Krzyża Świętego w Sobieszynie