Droszków (województwo dolnośląskie)

Droszków (niem. Droschkau) – wieś sołecka w Polsce, położona w województwie dolnośląskim, w powiecie kłodzkim, w gminie Kłodzko. W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa wałbrzyskiego.

Geografia

Położenie geograficzne

Droszków leży na granicy Gór Złotych i Wzgórz Rogówki w Kotlinie Kłodzkiej, w Sudetach, w południowo-zachodniej Polsce. Od Kłodzka, siedziby powiatu i gminy, jest oddalona o ok. 7 km. Na zachodzie graniczy z Jaszkową Dolną, na północy z Wojciechowicami, na wschodzie z Chwalisławiem (powiat ząbkowicki, gmina Złoty Stok) i Orłowcem (gmina Lądek-Zdrój).

Według danych z 2008 r. wieś zajmowała obszar 4,69 km², co stanowiło 1,86% gminy Kłodzko.

Warunki naturalne

Droszków jest niewielką wsią ciągnącą się wzdłuż Brodka (potocznie Droszkowskiej Wody) na wysokości ok. 440–500 m n.p.m. w dolinie, położonej poniżej Przełęczy Droszkowskiej. Jej najbliższe otoczenie stanowią użytki rolne, z kolei lasy rosną jedynie na wschód od zabudowań wsi, na grzbiecie Gór Złotych. Skrajem tych lasów biegnie granica Śnieżnickiego Parku Krajobrazowego.

Budowa geologiczna

Okolice Droszkowa charakteryzują się ciekawą budową geologiczną. Od zachodu występują sjenity, na których zalegają niewielkie skupiska granodiorytmów amfibolowych. W granitoidach kłodzko-złotostockich występuje kordieryt, a w hornfelsach kordierytowych ukazują się drobne granaty. Z kolei w granoporfirach występuje augit oraz rzadziej piryt.

">edytuj] Demografia

Historia

Daty wzmianek
o miejscowości i
jej oficjalne
nazwy według źródeł

Źródło:

Początki wsi i średniowiecze

Droszków powstał przypuszczalnie przed połową XIII w., jako jedna ze starszych osad w tym rejonie ziemi kłodzkiej, mimo to w dokumentach pierwsze wzmianki na jego temat pojawiają się dopiero w dokumencie z 1357 r. Jest w nim mowa o tym, że wchodził w skład dóbr trzebieszowickich, które należały do rodu von Czeschwitzów.

W 1405 r. Hering z Jaszkowej Górnej ufundował tutaj kaplicę grzebalną św. Barbary, której istnienie jako kościoła filialnego potwierdził wystawiony w 1493 r. w Rzymie dokument. W okresie średniowiecza Droszków stał się dziedzicznym wolnym sędziostwem, które w 1419 r. posiadał sędzia Nicklas, a w 1499 r. niejaki Mertin. Następnie wieś stała się własnością kameralną, która przeszła we władanie miasta Kłodzka.

Okres nowożytny

W 1631 r. osadę zamieszkiwało 5 gospodarzy płacących podatki kościelne takie jak dziesięcina czy świętopietrze. W 1689 r. nastąpiła kolejna zmiana właściciela. Miasto Kłodzko odsprzedało Droszków sędziemu Fischerowi, co spowodowało ponowne powstanie wolnego sędziostwa.

Połowa wieku XVIII przyniosła zmianę przynależności państwowej wsi wraz z całym hrabstwem kłodzkim z Monarchii Habsburskiej na Królestwo Pruskie na mocy pokojów: wrocławskiego w 1742 r. i hubertusburskiego z 1763 r., które kończyły tzw. wojny śląskie.

W 1747 r. właścicielem wsi był sędzia F. Kuntscher, a mieszkało w niej 3 kmieci, 30 zagrodników i chałupników. W 1765 r. Kuntscher nadal pozostawał posiadaczem Droszkowa, ale przybyło mu mieszkańców. Osadę zamieszkiwało 3 kmieci, 26 zagrodników i 14 chałupników, w tym 4 rzemieślników. W 1787 r. znajdował się tu folwark sędziowski i młyn wodny oraz 39 domów, które zamieszkiwało 3 kmieci i 34 zagrodników, w tym 11 rzemieślników.

Wiek XIX i dwudziestolecie międzywojenne

Kolejne stulecie nie przyniosło większych zmian. Droszków nadal należał do rodu Kutscherów vel Kintscherów jako wolne sędziostwo. W 1825 r. znajdowały się tu 43 budynki, a w 1840 r. – 46, w tym kaplica cmentarna, młyn wodny, tartak, wapiennik, a wśród mieszkańców było 8 tkaczy chałupników. Dopiero w 1870 r. jako właściciel resztówki dworskiej, obejmującej 103 morgi, wystąpił niejaki Volkmer. Pomimo atrakcyjnego położenia Droszków nie odegrał większej roli w kształtującej się wówczas turystyce, chociaż przez Przełęcz Droszkowską wiódł już wtedy popularny szlak na Ptasznik.

Droszków po 1945 roku

Po 1945 r. wieś znalazła się na mocy konferencji poczdamskiej w granicach Polski, co oznaczało przesiedlenie dotychczasowej niemieckiej ludności w głąb Niemiec w latach 1945-1947. Wieś stopniowo wyludniała się oraz zanikło rzemiosło. Obecnie pozostało w niej 50% pierwotnego stanu zaludnienia z połowy XX w.

Edukacja i kultura

We wsi w okresie międzywojennym działa szkoła podstawowa, która istniała do lat 70. XXw. Została zlikwidowana wraz z reorganizacją oświaty na ternie gminy wiejskiej Kłodzko. Obecnie dzieci w wieku 7-13 lat uczęszczają do szkoły podstawowej w Jaszkowej Górnej. Młodzież w wieku 13-16 lat kontynuuje naukę w Gimnazjum Publicznym im. Władysława Reymonta w Kłodzku.

Droszków nie posiada osobnej parafia katolickiej. Tutejsi mieszkańcy należą do parafii św. Mikołaja w Jaszkowej Górnej.

Administracja

Droszków po zakończeniu II wojny światowej znalazł się w granicach Polski. W latach 1945-1973 wieś tworzyła wspólną gromadę z Jaszkową Górną, wchodzącą w skład powiatu kłodzkiego w województwa wrocławskiego. Po zmianach w podziale terytorialnym kraju z 1975 r. weszła ona w skład gminy Kłodzko. Ostatnia zmiana miała miejsce w 1990 r., kiedy to na terenie gminy utworzono sołectwa jako jednostki pomocniczego podziału administracyjnego, którego jedna z siedzib znalazła się w Droszkowie.

Mieszkańcy wsi wybierają do Rady Gminy jednego radnego co 4 lata, tworząc wspólny okręg wyborczy z Jaszkową Górną i Marcinowem. Ponadto organem władzy ustawodawczej we wsi jest rada sołecka, na czele której stoi sołtys jako jednoosobowy organ władzy wykonawczej. Funkcję tę sprawuje Maria Rusiniak. Koordynatorem samorządowym jest Justyna Muzyka.

Infrastruktura

Transport

Droszków leży na uboczu ważnych szlaków komunikacyjnych ziemi kłodzkiej. Przez wieś przebiega lokalna droga z Ołdrzychowic Kłodzkich do Jaszkowej Górnej. Komunikację autobusową zapewnia PKS Kłodzko. W samej wsi znajdują się dwa przystanki autobusowe. Najbliższa stacja kolejowa znajduje się w Kłodzku – Kłodzko Miasto, po zamknięciu w 2004 ruchu osobowego na linii Kłodzko Główne-Stronie Śląskie.

Bezpieczeństwo

W zakresie ochrony przeciwpożarowej oraz innych miejscowych zagrożeń – Droszków podlega pod rejon działania Powiatowej Straży Pożarnej oraz Komendzie Powiatowej Policji w Kłodzku. Funkcję dzielnicowego sprawuje mł. asp. Maciej Franczak.

Gospodarka

Droszków jest wsią rolniczą, jednak wyłącznie z pracy w tym sektorze gospodarki utrzymuje się ok. 35% ludności czynnej zawodowo. Pozostali mieszkańcy dojeżdżają do pracy w innych miejscowościach. W 1978 r. we wsi było czynnych 22 gospodarstw rolnych, a już dziesięć lat później pozostało ich już tylko 15. Sąsiednie tereny nadają się nieźle do wypasów. Poniżej wsi w dolinie Brodka znajdują się stawy rybne.

Wieś zawsze znajdowała się w orbicie wpływów Jaszkowej Górnej, jednak funkcjonalnie ciążyła w kierunku Ołdrzychowic Kłodzkich i Skrzynki. Droszków nie posiada zaplecza handlowo-usługowego. W tej pierwszej miejscowości mieszkańcy Droszkowa przez wiele lat znajdowali zatrudnienie w zakładach przemysłowych. Podstawę bytu mieszkańców stanowi obecnie głównie rolnictwo oraz praca w lasach i okolicznych kamieniołomach.

Zabytki

• Kościół św. Barbary – pochodzi z XV w.; przebudowany w XVII lub na początku XVIII w. w stylu barokowym.
• Domy mieszkalne i budynki gospodarcze:
  • Nr 4 – mieszkalny, murowany z końca XIX w. i dwa budynki gospodarcze z końca XIX w.
  • Nr 14 – mieszkalny, murowany z końca XIX w.
  • Nr 35 – mieszkalny z połowy XIX w.
• Zespół kapliczek i kolumn maryjnych:
  • Kapliczka domkowa – znajduje się na skarpie drogi Przełęczy Droszkowskiej, murowana kaplica z Pietą, ołtarzem z 1679 r. i obrazami z XVII w.
  • Figura św. Jana Nepomucena – znajduje się przy kościele, barokowa z 1782 r.
  • Kolumna Maryjna – jedna z najstarszych na ziemi kłodzkiej, pochodzi z 1699 r.
  • Ukrzyżowanie – z 1812 r., fundacja F. Kolbego.
  • Pasja – z 1820 r.
  • Figura św. Franciszka Ksawerego – kamienna, dłuta Raucha z 1878 r.
  • Krzyż – znajduje się przy gł. drodze, ufundowany przez L. Orskiego jako wotum za uratowanie życia 30 stycznia 1988 r. podczas rajdu samochodowego.

Turystyka

Droszków należy do jednej z ładniej położonych wsi w Kotlinie Kłodzkiej, pomiędzy Górami Złotymi a Krowiarkami, mimo to funkcja turystyczna wsi nie jest tutaj zbyt dobrze rozbudowana. Przez wieś przechodzi szlak turystyczny im. J. Szczypińskiego z Ptasznika do Bystrzycy Kłodzkiej.