Babimost

Babimost (niem. Bomst) to miasto w woj. lubuskim, w powiecie zielonogórskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Babimost. W latach 1975-1998 miasto administracyjnie należało do woj. zielonogórskiego.

Według danych z 31 grudnia 2004 miasto miało 4180 mieszkańców.

Historia

Najstarsza wzmianka pochodzi z 1257 r. Babimost posiadał już wówczas zabudowę typu miejskiego. Władysław Łokietek w 1332 r. włączył miasto trwale do Królestwa Polskiego i ustanowił w nim starostwo niegrodowe. Prawa miejskie w 1397 r. zostały nadane przez króla Władysława Jagiełłę. Od roku 1524 uruchomiono w Babimoście komorę celną. W 1530 r. król Zygmunt Stary udzielił miastu znacznych przywilejów zrównując prawa miejskie z prawami miejskimi Poznania. Rozkwit miasta nastąpił w połowie XVII wieku. W 1656 r. miasto było dwukrotnie spalone przez wojska szwedzkie. W tym czasie Krzysztof Żegocki starosta babimojski organizuje partyzantkę na Ziemi Babimojskiej. W połowie XVIIIw. w Babimoście proboszczem był historyk piśmiennictwa polskiego i bibliograf Jan Daniel Janocki. Po 1793 r. Babimost znalazł się w granicach Prus. W latach 1807–1815 Babimost należał do Księstwa Warszawskiego. W 1905 w mieście mieszkało 1.985 osób, w tym 84,9% Niemców, 13% Polaków i 2% Żydów. 55,2% ludności było katolikami, zaś 42,7% - ewangelikami. Podczas Powstania Wielkopolskiego zajęty przez oddział powstańczy pod dowództwem Józefa Kudlińskiego, zakreślając najdalszy zasięg Powstania na zachodzie. Mimo tego, na mocy Traktatu Wersalskiego, w 1919 r. Babimost pozostał w granicach Niemiec. Do Polski powrócił po 152 latach zaboru dopiero po II wojnie światowej w 1945 r. Obecnie ośrodek usługowy z drobnym przemysłem (drzewny, skórzany i dziewiarski). Ośrodek regionu etnograficznego zwany Babimojszczyzną (zachowany folklor wielkopolski, stroje ludowe, pieśni).
W Babimoście znajduje się siedziba dekanatu rzymskokatolickiego należącego do diecezji zielonogórsko-gorzowskiej.

Zabytki

• Kościół parafialny pw. św. Wawrzyńca z XVIII wieku
• Kościół filialny pw. św. Jacka z XVIII wieku
• Budynek "organistówka" z II połowy XVIII wieku
• Kościół ewangelicki z XVIII wieku
• Ratusz z pierwszej połowy XIX wieku
• Synagoga z II połowy XIX wieku

Transport

Węzeł drogowy. W mieście krzyżują się drogi wojewódzkie:

• nr 303, kierunek: Świebodzin-Babimost-Wolsztyn
• nr 304, kierunek: Sulechów-Babimost-Zbąszynek
• nr 314, kierunek: Kargowa

Od 7 października 2010 roku funkcjonuje także obwodnica Babimostu (główny cel to odciążenie miasta od wielkich samochodów ciężarowych). Wybudowana obwodnica miasta Babimost o długości 5,303 km, łączy ze sobą wyloty dróg wojewódzkich nr 303, 304 i 313 oraz drogi gminne.

4 km na południowy zachód od Babimostu znajduje się port lotniczy Zielona Góra-Babimost, który został zbudowany w latach pięćdziesiątych XX w. Przez miasto przebiega linia kolejowa: Zielona Góra - Poznań (zelektryfikowana) - na stacji w Babimoście odgałęzia się bocznica towarowa do lotniska. Czynne są trzy tory, jednak ruch osobowy odbywa się głównie na torze drugim. Na stacji zatrzymują się takie pociągi TLK jak d. "Zielonogórzanin" z Warszawy Wschodniej do Zielonej Góry oraz d. "Bachus" z Gdyni Głównej do Zielonej Góry. Od nowego rozkładu jazdy PKP został zlikwidowany jedyny pociąg kategorii EIC "Lech" przejeżdzający przez Babimost. Na przestrzeni sierpnia i listopada na stacji były prowadzone prace, podczas których zostały wymienione rozjazdy, zwrotnice, wymienione szyny i podkłady na torze numer 2 oraz wysypany nowy tłuczeń. W niedługim czasie jest zaplanowana budowa ekranów dźwiękochłonnych przy przejazdach kolejowych.

Sport

• LKS Klon Babimost - klub piłkarski.
• UKS Iskra Babimost - klub uczniowski.

Galeria

• 

  Zamek na Winnicy w Babimoście, dziś nie istniejący

• 

  Szkoła Młodzieżowego Ośrodka Wychowawczego w Babimoście

• 

  Port lotniczy Zielona Góra-Babimost

• 

  Kościół ewangelicki z XVIII wieku

Miasta partnerskie

• Neuruppin
• Döbern

Zobacz też

• Port lotniczy Zielona Góra-Babimost
• Powiat babimojski
• Cmentarz żydowski w Babimoście