Karwin (województwo zachodniopomorskie)

Karwin (niem. Karvin) – wieś sołecka w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie białogardzkim, w gminie Karlino. W latach 1975-1998 wieś należała do województwa koszalińskiego. W roku 2007 wieś liczyła 153 mieszkańców.

Geografia

Wieś leży ok. 10 km na południowy zachód od Karlina, przy drodze krajowej nr 6.

Toponimika nazwy

Pierwotna nazwa z 1260 r. - Carmin, potem z 1480 – Karvin i Karwin; z 1496 i 1780 r. – Kelvin; następnie z lat 1586, 1607 - 1610, 1804 – Cardin; jeszcze z 1659 r. – Carvihn; z lat 1779 – 1785 – Korvin; lata 1930 – 1945 – Karvin. Nazwa pochodzi od apelatywu karva czyli „krowa” (z pomorskim ar); kaszubskie karva to „pastwisko dla krów”; karvina – „trzoda krów, cieląt i wołów”.

Historia

Wieś była starym lennem rodu von Damitz.

Zabytki i ciekawe miejsca

Kościół parafialny pw. św. Kazimierza z początku XX wieku, rzymskokatolicki, należący do dekanatu Gościno, diecezji koszalińsko-kołobrzeskiej, metropolii szczecińsko-kamieńskiej. Budynek murowany o wymiarach: 16,75 m długi, 10,54 m szeroki, zbudowany w stylu neogotyckim. Jednonawowy, zamknięty prosto, od zachodu dobudowana wieża na planie kwadratu. Według M. Vollacka, Karwin posiadał już kościół w 1347 r. – patronatu Rady Kołobrzeskiej. Następny kościół zbudowano w początkach XVII wieku. Nie ma informacji na temat jego wyglądu. W 1809 r. E.G.B. Schulz z Karwina chciał przystąpić do remontu obiektów parafialnych, ale zobowiązany do tego patron Borck z Domacyna był zadłużony i dlatego remont odwlekano. Z protokołu wizytacyjnego z 1813 r. wiemy, że kościół i plebania były w złym stanie budowlanym. Wieża kościelna wymagała gruntownego remontu. W 1842 r. inspektor budowlany Aldendrop stwierdził, że kościół (wtedy 15 m długi, 8,7 m szeroki, i 3,65 m wysoki) należy wyremontować. Dopiero 26 marca 1886 r. minister wyznań religijnych stwierdził, że wieżę kościelną ma wybudować patron – baronina von Robel. W 1894 r. policyjnie zamknięto kościół, ponieważ groził zawaleniem. W 1903 r. powstał projekt zbudowania nowej świątyni, który można było zrealizować dopiero w 1914 – 1915 r. Zburzono stary kościół z kamieni polnych i zbudowano nowy, z cegły, w stylu zbliżonym do neogotyckiego z osobną kwadratową wieżą oraz przylegającym przedsionkiem. Do najstarszych obiektów należą: trzy gotyckie rzeźby z XV wieku: (Apostoła z 2. poł. XV wieku, pochodząca prawdopodobnie ze skrzydła nie zachowanego, szafkowego ołtarza bocznego; Maria z Dzieciątkiem z dawnego ołtarza Sacra Conversatione; św. Maria Magdalena tego samego ołtarza), wczesnorenesansowa misa chrzcielna z początków XVI wieku, cztery spośród ośmiu herbów witrażowych wykonane przez Joachima Manteuffla z 1596 r., witraż z 1915 r. "Zmartwychwstały Chrystus" (zamówiony do nowego kościoła), obraz olejny na płótnie „Modlitwa na Górze Oliwnej” z 1845 r. (znajdował się dawniej w ołtarzu głównym), nowe pokrycie ołtarzowe i na ambonę W 1884 r. ofiarowane przez patronkę z Domacyna von Roebel, parafianie ofiarowali natomiast dzbanek, pozłacaną paterę, łyżkę do kielicha, skrzynię na przedmioty do odprawiania nabożeństwa.

Budynek mieszkalny z początku XX wieku.

Nieczynny cmentarz położony na granicy lasu, po lewej stronie drogi do Domacyna.

Przyroda

Na cmentarzu występują Pomniki przyrody: trzy lipy drobnolistne o obw. 265, 295 i 255 cm, wys. 30 m; żywotnik zachodni o obw. 165 cm, wys. 15 m; jesion wyniosły o obw. 297 cm, wys. 22 m.

Kultura i sport

We wsi jest Szkoła Podstawowa im. Macieja Rataja, boisko sportowe.

Komunikacja

W miejscowości znajduje się przystanek komunikacji autobusowej.

Zobacz też

• Karwin