Ocena internautów powiatu słupski
Średnia ocena: 3.4
liczba ocen: 30
Liczba gmin: 8
Liczba miejscowosci: 316
Liczba kodów pocztowych: 18
Tablice rejestracyjne: GSL
Gęstość zaludnienia: 40,03 osób/km²
Powierzchnia: 2304 km²
Urbanizacja: 21,9%
Adres: ul. Szarych Szeregów 14 76-200 Słupsk
Powiat słupski (kasz. Stôłpsczi kréz) – powiat w Polsce (województwo pomorskie) utworzony w 1999 w ramach reformy administracyjnej. Jego siedzibą jest miasto Słupsk.
W skład powiatu wchodzą:
Powiat słupski położony jest w północno-zachodniej części województwa pomorskiego. Od północy granicę stanowi 57 kilometrowy odcinek wybrzeża Bałtyku, od zachodu graniczy z województwem zachodniopomorskim (powiat sławieński oraz koszaliński), od wschodu i południa z powiatami: bytowskim i lęborskim.
Liczba ludności (dane z 31 grudnia 2010):
Ogółem | Kobiety | Mężczyźni | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
osób | % | osób | % | osób | % | |
Ogółem | 93 640 | 100 | 46 950 | 50,1 | 46 690 | 49,9 |
Miasto | 19 812 | 100 | 10 376 | 52,4 | 9436 | 47,6 |
Wieś | 73 828 | 100 | 36 574 | 49,5 | 37 254 | 50,5 |
|
Herb | Gmina | Typ | Powierzchnia (km²) | Populacja (2010) | Siedziba |
Ustka | miejska | 10,19 | 16 062 | ||
Gmina Słupsk | wiejska | 260,58 | 14 252 | Słupsk * | |
Gmina Kobylnica | wiejska | 244,95 | 10 183 | Kobylnica | |
Gmina Dębnica Kaszubska | wiejska | 300,02 | 9 625 | Dębnica Kaszubska | |
Gmina Główczyce | wiejska | 323,81 | 9 432 | Główczyce | |
Gmina Kępice | miejsko-wiejska | 293,43 | 9 419 | Kępice | |
Gmina Ustka | wiejska | 218,1 | 7 789 | Ustka * | |
Gmina Potęgowo | wiejska | 227,92 | 7 123 | Potęgowo | |
Gmina Damnica | wiejska | 167,81 | 6 357 | Damnica | |
Gmina Smołdzino | wiejska | 257,24 | 3 398 | Smołdzino | |
* nie należy do gminy |
Pierwsze ślady obecności, ludność zajmująca się łowiectwem, rybołówstwem i zbieractwem pochodzą z epoki mezolitu (środkowy okres epoki kamienia – około 8000-4800 lat p.n.e.), kolejne następujące w miarę ocieplania się klimatu związane są z ludnością neolityczną prowadzącą osiadły tryb życia. Tereny dzisiejszego powiatu słupskiego zostały opanowane około 3500 lat p.n.e. przez grupy ludności kultury pucharów lejkowatych, które cechowała budowa kamiennych grobowców tzw. megalitów (Dąbrówno, Potęgowo i Łupawa) oraz ludność kultury amfor kulistych (cmentarzysko w Zagórkach). W miarę załamania się ciepłego klimatu bałtyckiego i pojawienia chłodnego – subborealnego zaczęły na te tereny napływać prymitywne ludy z północy, ludność kultury ceramiki grzebykowo-dołkowej (obozowisko w Rowach) i ludność pasterska kultury ceramiki sznurowej (stanowiska w Wieliszewie i Krępie).
Około 1700 r. p.n.e. zaczęły przybywać grupy ludności, które opanowały metalurgię brązową jako pierwsza ludność kultury unietyckiej (stanowiska w Mianowicach i Rębowie) prowadząca gospodarkę pasterską, uprawę roli oraz łowiectwo, rybołówstwo i zbieractwo.
W II okresie epoki brązu, około 1450 do 1200 r. p.n.e. powstała kultura przedłużycka cechująca budową cmentarzysk kurhanowych, których typową formą grobów były usypane z ziemi kurhany, wewnątrz których znajdowały konstrukcje kamienne, stanowiska w Borzęcinie, Dąbrównie i Dębinie.
Około 1200 r. p.n.e. powstała kultura łużycka – zajmująca się uprawą roli i chowem zwierząt, zbieractwem, łowiectwem i rybołówstwem; posiadająca wysoką znajomość metalurgii brązowej i garncarstwa. Dominującą formę pochówku stanowiły płaskie pola popielnicowe. Stanowiska w Żelkach, Witkowie, Siodłoniach. Następnie rozwinęła się kultura pomorska cechująca się odmiennymi elementami obrządku pogrzebowego – pochówek w skrzyniach zbudowanych z płyt kamiennych (groby skrzynkowe), popielnice zdobione wyobrażeniem twarzy (popielnice twarzowe), podstawą utrzymania ludności była uprawa ziemi i chów zwierząt, stanowiska w Ruszycach i Łysomiczkach.
Zabytki archeologiczne:
Grodziska przypisywane kulturze łużyckiej:
Tradycje kaszubskie kultywuje Zrzeszenie Kaszubsko-Pomorskie.
Urozmaicona rzeźba terenu z charakterystycznymi wypiętrzeniami moren czołowych i specyficznym, przymorskim krajobrazem w części północnej, z terenami wydmowymi wypiętrzonymi do 30 m n.p.m. Na odcinku Ustka – Rowy brzeg klifowy, kształtowany silną abrazją morza, porośnięty jest zbiorowiskami boru bażynowego i kwaśnej buczyny. Na zapleczu wydm występują często torfowiska, z których największe to Zaleskie Bagna i Złakowskie Błota, z występującą tam reliktową woskownicą europejską. Ważnym elementem krajobrazu są liczne rzeki – z największą Słupią – znaną rzeką trociową, lasy ochronne zajmują 83% powierzchni leśnej, głównymi gatunkami drzewostanu są: sosna – 61% i buk – 13%, a przeciętny wiek drzewostanów jest wysoki i sięga 62 lata, występuje tu wiele gatunków roślin chronionych, a ze zwierząt chronionych należy wyróżnić bielika, wydrę i bobra.
Powierzchnia powiatu podzielona jest zasadniczo pomiędzy zlewnie rzek Łupawy i Słupi oraz w niewielkiej części zlewnię Wieprzy, do strefy ochronnej wód powierzchniowych należy cały obszar Parku Krajobrazowego "Dolina Słupi" i rezerwaty przyrody w tym regionie.
Największe zgrupowania jezior znajdują się w części północnej i wschodniej powiatu słupskiego. Pierwszą grupę stanowią jeziora przybrzeżne, są to kryptodepresyjne zbiorniki wodne, oddzielone od morza piaszczystymi mierzejami, o bardzo dużych powierzchniach, bardzo płytkie i o szybkim tempie wypłycania, kolejną grupą są jeziora pochodzenia polodowcowego, przeważnie rynnowe, układające się w długie ciągi, połączone niewielkimi odcinkami rzek. Ważniejsze jeziora to: Łebsko 7140,0 ha, Gardno 2468,1 ha, Dołgie Duże 156,4 ha, Głębokie 107,5 ha, Lewarowe 71,5 ha, Krzynia 70,0 ha, Obłęskie (Obłęże) 62,4 ha, Modła 61,9 ha.
Zobacz też: rezerwaty biosfery w Polsce.
Ostatnia data aktualizacji: 2012-03-16 15:32:27